Een dezer dagen kreeg ik een boek aangereikt over de voettocht naar Santiago de Compostela, met de wonderbaarlijke titel “Ik ben er even niet”.
Dat geldt nu dus ook voor mij, ik ben er even niet. Op 2 juni hebben we de pelgrimszegen ontvangen en op de 3 juni zijn we in de namiddag in Saint-Jean-Pied-de-Port aangekomen. Vrijdag de 4e juni in de vroege ochtend zijn we begonnen aan de eerste kilometers van de Pelgrimsroute.
Op weg met als doel ‘Santiago de Compostela’. Je kunt je afvragen wat is het belangrijkste, de tocht of het eind punt? We zullen deze worsteling ondergaan, en houden u op de hoogte via de website van de parochie. De laatste week van de maand juli en augustus ben ik weer aan het werk. In augustus ga ik nog eenmaal voor in elke geloofsgemeenschap van onze parochie de Twaalf Apostelen, waar ik de laatste zeven en half jaar met plezier heb mogen werken als pastor/pastoraal werker.
Pastor zijn is een mooie maar ook een intensieve taak. Het is bijzonder om mensen nabij te mogen zijn in hun vreugde en verdriet. Momenten waarop het goed is dat je als pastor/pastoraal werker erbij bent. Zelf heb ik vaak met diep respect ervaren hoe parochianen afscheid namen van hun geliefde, man of vrouw, moeder of vader soms een kind of een pas geboren kindje. Voor mij zelf is dat een bijzondere leerschool geweest om -nog beter- te begrijpen waar het uiteindelijk in het leven om zou mogen gaan. Dat noem ik dan met mijn eigen woorden. ‘De Liefde van God zichtbaar te maken in het leven van alle dag’.
In de vele vieringen waarin ik mocht voorgaan als pastor en de verkondiging mocht doen waren bijzondere momenten. Mede ook door de doodgewone contacten van alle dag.
Ook het vele diaconale werk wat wordt gedaan zoals de MOV groepen, bezig zijn met Missie, Ontwikkeling en Vrede. De vele bezoekers groepen, met hun werk om alleenstaanden, zieken en hulpbehoevenden te bezoeken en nabij te zijn. De PCI groepen met hun bijzondere werk om mensen die het moeilijk hebben financieel te ondersteunen maar hen ook de weg te wijzen in het woud van regelingen. Ook dit vaak onzichtbare werk heeft mij geroerd en bevestigd in mijn hoop, dat het goede gedaan wordt.
Al lopende naar Santiago de Compostela hoop ik te ervaren en te ontdekken hoe ik een nieuwe invulling aan mijn vrije bestaan mag gaan geven als emeritus. Een ding staat vast, iets wat ik in mijn leven heb proberen waar te maken -om mensen nabij te zijn- die leidraad wil ik vasthouden omdat deze mij ook dichter bij God heeft gebracht.
Op zondag 3 oktober, in de Emmanuelkerk te Zutphen zal ik in een gezamenlijke viering afscheid nemen. Wie weet zullen we dan elkaar weer mogen ontmoeten.
Tot ziens,
Wil Matti, pastor/pastoraal werker