door Jaap van Kranenburg, pastoraal werker
Delen van het geloof
Hoe hou je de parochie HH. Twaalf Apostelen levendig en vitaal? Aan de ene kant worden de geloofsgemeenschappen kleiner. Aan de andere kant (of beter gezegd: daardoor) wordt er steeds meer centraal geregeld. In de vorige artikelen in deze serie ging het over betrokkenheid op God en op elkaar, op de noodzaak van het doorgeven van het geloof en over small Christian communities. Dat zijn kleine groepen mensen die samen een gemeenschap – in – de – gemeenschap vormen, om het leven en het geloof te delen en meestal ook om van daaruit zorg voor hun medemens te hebben.
In dit artikel vertel ik u over die kleine gemeenschappen. Wat zijn nu de kenmerken van zo’n groep? Centraal in de small Christian community staat de persoonlijke ervaring van het geloof en de persoonlijke relatie met God. Het tweede specifieke aan een small Christian community is het delen van de ervaring van je geloof met de andere leden van die kleine groep. Ten slotte: dat delen van de geloofservaring is geen eenmalige of toevallige gebeurtenis, deze groepen bestaan soms vaak vele jaren. Vanuit de eigen geloofsbeleving en het regelmatig bespreken en delen daarvan in een kleine groep kan de behoefte ontstaan om ook iets tastbaars te doen voor de naaste en de kerk, bijvoorbeeld het volgen van cursussen en opleidingen, kerkbezoek en zorg voor de kerkgemeenschap. Vaak zie je dat deze kleine groepen zich inderdaad bezig houden met vrijwilligerswerk op het gebied van liturgie, catechese, diaconie, gemeenschapsopbouw of bestuurs- en managementtaken.
Waarom is de ontwikkeling van small Christian communities dan zo noodzakelijk voor de gelovige én voor de parochiegemeenschap? Dat heeft met de huidige tijd te maken. Minder mensen gaan naar de kerk. We kunnen nu in alle vrijwilligheid kiezen om al of niet een viering bij te wonen, daar waar het ‘vroeger’ vanzelfsprekend was. Logisch dat er dan minder mensen in de kerk zitten als het ‘moeten’ eraf is. Datzelfde geldt volgens mij ook voor de andere vormen van geloofsbeleving. Deze tijd is een tijd van bewust keuzes maken. Een small Christian community helpt je om je geloof bewuster te beleven. Daar waar vroeger de pastoor en de kapelaan zorg droegen voor de geloofscommunicatie (zij het dan wel vaak in eenrichtingsverkeer), moeten we er in deze tijd met elkaar voor zorgen, ondersteund door de pastores, diakens en toegeruste vrijwilligers.
Ik zie een toekomst voor me waarin de kerk bestaat uit een “lappendeken” van small Christian communities, die samen met de ‘professionals’ een open, gastvrije vrijwilligerskerk vormen. Het zal even wennen zijn. Wij hebben vaak weinig ervaring in het delen van onze geloofservaringen, we stromen er zeker niet van over, om het eens Bijbels te zeggen. Mijn ervaringen echter zijn tot nu toe zijn hoopvol. In Ruurlo bijvoorbeeld komt de bezoekgroep regelmatig bij elkaar om te praten over de rol die het geloof speelt in het leven en het werk als wijkcontactpersoon. Ook op andere plekken zie ik steeds meer vrijwilligers en andere kerkgangers, maar ook minder kerkelijke mensen die de wens hebben om bewust met geloof om te gaan. Ze willen er over spreken met anderen, ze willen hun aarzelingen, twijfels en liefdevolle ervaringen met betrekking tot God delen.
Ik hoop dat het visioen van “de lappendeken” werkelijkheid wordt.