De geloofsgemeenschap H. Willibrordus is ongeveer 400 zielen groot, waarvan zo’n 60 mensen actief zijn als vrijwilliger. De meeste van hen doen dubbele dingen. De ene zit bij het koor en maakt ook schoon, de ander brengt parochieblaadjes rond en zit ook weer bij de bloemengroep. De parochie beslaat de dorpen Wichmond en Vierakker en veel buitengebied, van het buurtschap Delden tot Leesten. Van oudsher is Vierakker Katholiek en Wichmond Hervormd, maar nu loopt dat door elkaar.
Als er een mis gevierd wordt dan zijn er altijd veel eigen parochianen, maar het overgrote deel van de mensen komen uit de regio. Daar zitten veel trouwe kerkgangers bij. Er komen zelfs mensen uit Apeldoorn, die hebben hier ooit op de camping gestaan en die zijn blijven komen.
De kerk is in 1870 gesticht door Baron Van der Heijden van Doornenburg. Dat was de bewoner van het aan de overkant liggende landgoed Suideras, die grond beschikbaar stelde en de kerk liet bouwen. Hierdoor ligt de kerk wel op Vierakkerse grond, maar tegen het dorp Wichmond aan. Dit zorgt regelmatig voor verwarring omdat mensen de kerk dichter bij de kern van Vierakker zoeken. Het Neo-gotisch kerkinterieur is helemaal compleet en met veel zorg en aandacht voor het oude gerestaureerd. Daar is zelfs een Europese restauratieprijs mee verkregen. Ook leuk is dat de kerk onlangs in een wedstrijd van de NCRV uitgeroepen is tot mooiste kerk van Gelderland. Dat mooie kun je het best ervaren al s je binnenkomt door de grote voordeuren en dan opeens de hele kerk overziet. Dan zie je de kerk in zijn volle glorie. Zoveel moois! Teveel om op te noemen! Het gebouw is een belangrijke reden waarom parochianen uit andere geloofsgemeenschappen hier ter kerke willen gaan. Het gebouw maakt het verschil.
Er zijn veel groepen actief. De pastoraatgroep doet van alles, van het rondbrengen van de communie bij mensen thuis tot het benaderen van mensen voor de ontmoetingsdag in Baak. Maar als mensen problemen hebben willen ze niet met een leek praten. Dan willen ze toch liever een pastor spreken en vaak houdt het tegenwoordig dan op. Toch hoort de secretariaatmedewerker, als hij de misintenties gaat laten verlengen, heel veel. Regelmatig gaat zo’n bezoek op een huisbezoek lijken.
Het is een kleine gemeenschap en ze kennen elkaar goed. Dat is ook de kracht van de gemeenschap: ze weten precies wat ze aan elkaar hebben. Een nieuwkomer kan er wel tussen komen maar dan moet hij zelf wel actief mee doen.
Er is geen gebrek aan jonge misdienaars, ondanks dat er niet zo veel katholieke kinderen op de basisschool zitten. Heel speciaal is de Kindernevendienst. Elke eerste en derde zondag van de maand. Dat weet iedereen. Zo is er een adventsproject bij de voorbereiding voor Kerstmis. Daar wordt veel energie in gestoken. Veel kinderen komen dan alle vier de zondagen. De Kerst kinderviering is dan ook goed bezocht. Op het eind van de viering mogen alle kinderen naar voren komen en dan wordt dat liedje gezongen met al die muziekinstrumenten. En dan krijgen alle kinderen een instrument en staan ze daar massaal lawaai te maken. Dan genieten ze zó en alle opa’s en oma’s nét zo hard. Zo komen kinderen op een leuke manier met de kerk in aanraking. En zo hou je ze. De ouders moeten dat aanmoedigen. Wat de toekomst betreft: De kerk moet actief blijven, moet open blijven, toegankelijk zijn. Dan blijven de mensen wel komen. Laatst kwam er iemand in de kerk bij één van de dinsdag- en donderdagmiddag openstellingen , die zei: “ik ben hier lang niet geweest”. “Maar”, zei hij, “het voelt nog steeds goed” . Gelukkig maar!: als dat gevoel goed is, dan komen ze ooit wel terug.