‘Toen ik bezig was ervoer ik enorm veel plezier, vond het heel fijn en leuk het weer op te pakken.’
Ter ere van het jubileum 150 jaar Joppekerk is 15 augustus ’18 het mooie bronsplastiek Maria Tenhemelopneming, de patrones van de kerk gezegend door pastoor Harrij Scheve.
Ik ben op bezoek bij Pieter Snijders in Doesburg. Hij is beeldend kunstenaar, een autodidact, de ontwerper en maker van het prachtige bronsplastiek ter ere van Maria Tenhemelopneming dat boven de deur in het kerkportaal is geplaatst. Het idee van de jubileumcommissie om het jubileumjaar te markeren ter ere van de patrones is financieel mogelijk gemaakt door de Stichting Vrienden van de Joppekerk.
Mandorla
Nadat het idee geboren was om de kerk te sieren met een beeld van Maria Tenhemelopneming was het Germaine Wijnands die Pieter Snijders benaderde of hij hierover zou willen nadenken en of hij het wilde doen. Na oriëntatie waar het beeld in de kerk moest komen en het bekijken van Germaine’s vakantiefoto’s bracht het Pieter op het idee Maria te plaatsen in een mandorla, dat de vorm van een amandel heeft. Maria staat middenin de mandorla en haar armen zijn diagonaal uitgestrekt, waarbij haar ene hand wijst naar de hemel en haar andere hand reikt naar de aarde, naar ons. Een grof geboetseerd modelletje werd aan de jubileumcommissie voorgelegd en de gedachte hierover gedeeld. Er volgde een ‘go’ en daarmee werd alles in beweging gezet.
Bronsgieterij
Het model van het beeld werd op maat gemaakt en op uitnodiging zijn Germaine, Hein en Gemma naar Doesburg afgereisd om het ontwerp te bekijken. Unaniem vonden we het erg mooi waardoor Pieter de volgende stap in het proces kon zetten en de afspraak met de bronsgieterij De Olieslag in Brummen gemaakt kon worden. Daar zijn we op een hete zomerse dag (38 graden) met een grotere groep Paul en Germaine, Gemma, Bertus en Hein naar toegegaan om te zien hoe het brons werd gegoten. Met bewondering voor het ambacht ‘het gieten van brons’ waren we getuige van het gieten. Zie hieronder filmpje.
Pieter
Pieter is geboren in Gennep, Noord-Limburg (19 augustus 1952). Daarna volgde vele verhuizingen in het binnenland naar Maastricht, Wassenaar, Nijmegen en in het buiteland. Te beginnen in Nigeria, na het volgen van de opleiding op de Heidemij-school, later Bosbouwschool als cartograaf.
Af en aan tot 1987 volgde Kameroen, Tsjaad, Oman, Tanzania, Indonesië (op Java gewoond), 3 ½ jaar in Nieuw-Guinea en Egypte, waar hij zijn vrouw Claar de Quay heeft leren kennen. Nu is Pieter met Claar woonachtig in Doesburg waar diverse werken van hem zijn te wonderen.
Kunst
Als klein kind woonde Pieter een aantal jaren bij zijn grootouders en daar is de voorkeur voor de kunst ontstaan. Er was in het huis kunst aanwezig en zij gingen er veel op uit om kunst te bekijken. Voor dat Pieter 17 a 18 jaar was, had hij beeldhouwles bij Wim Klabbers in Milsbeek en Peter Rovers in Heijen. Na zijn studie verbleef hij voor zijn werk in het buitenland en was er geen gelegenheid iets aan beeldhouwen te doen. M.u.v. de periode dat zijn been op drie plekken gebroken was door een aanrijding en Pieter een computermuis en drie beeldjes heeft gemaakt. Maar in het buitenland was veel historie en kunst te bewonderen. Het had zijn grote aandacht. De landen waar hij is geweest als Oman en Egypte waren heel vormend als je van kunst en beelden houd. En in Indonesië natuurlijk ook.
Egypte
‘We kamen terug in Nederland vanwege mijn gezondheid omdat er sprake was van een leververgiftiging. Ik had en malaria gehad en door de opstapeling van ijzer ontstond er een leverprobleem. De arts adviseerde ons naar Nederland te terug te keren en Claar was vastbesloten daarin en zei ‘ Ik ben niet getrouwd om weduwe te worden’.
Gelukkig kon ik een positieve invulling geven aan de vrije tijd. Ik heb gelukkig veel met Theodorus “Theo” Johannes Renirie, een Nederlands schilder en stadsbeeldhouwer van Doesburg (overleden in 2016) mogen samenwerken. En doordat Claar als stewardess met pensioen was gegaan kunnen we de rest van ons leven vrij vliegen bij de KLM, indien er plaats beschikbaar is (ipb). Zo waren we als het even kon in Egypte en hebben het land van het uiterste zuiden tot het noorden en van het westen tot het oosten rondgereisd. Van de Nijlvallei tot diep in de woestijn.
Atlas
Ik heb ook een inhoudelijke bijdrage mogen leveren aan de 11-delige atlas van Egypte, drukken en uitgave mogen verzorgen en deze staat in de bibliotheek in Alexandrië. We hebben het gezien toen we er waren. De buitenlandse reizen hebben invloed gehad op mij (ons) en maken het kijken naar alles en iedereen makkelijker.’
Claar
Het eerste Mariabeeld in brons zit aan het huis ‘Marienbeeld’ in Doesburg. Daarbij is Pieter geïnspireerd door een moeder al zittend, bungelend met haar benen met het kind op haar schoot.
Het Mariabeeld voor Joppe is het tweede beeld gewijd aan Maria en de eerste opdracht na de levertransplantatie. Deze periode was heel ingrijpend voor Pieter en Claar – het was kantje boord – waarna Pieter veel moeite had weer op gang te komen. De opdracht zette Pieter weer op het pad iets te gaan doen. ‘Toen ik bezig was ervoer ik enorm veel plezier, vond het heel fijn en leuk het weer op te pakken.’
‘Ik weet ook zeker dat Claar, die iedere dag de Rozenkrans bidt, tot Maria heeft gebeden. Ik merkte het af en toe wel … Zowel de gebeden als de opdracht heeft mij zeker geholpen in de fase van de genezing. De volgende opdracht heb ik inmiddels ontvangen. Het wordt een bronzen beeldje voor en van tante Reinette met op haar arm een uil, waar ze dol op is. Claar zorgt 6 dagen per week voor haar.’ Ter illustratie krijg ik een foto te zien.
‘Maar echt genezen zou ik me pas voelen als ik weer een reis kan maken naar Cairo, Egypte. Gewoon dat ik er een weekje ben geweest. Maar we wachten eerst de uitslagen van het onlangs gehouden onderzoek af.’
Bedevaart naar Smakt
Claar, een nichtje van Germaine (de grootvader van Germaine is de broer van Claar’s moeder) is vertrouwd met Smakt waar een kapelletje is ter ere van de Heilige Jozef, patroon voor een gelukkige levensstaat.
‘In de WO II ging Claar’s moeder vanuit Beers er op de fiets naar toe, in de tijd dat haar vader, Jan Eduard de Quay, oud minister-president van Nederland (van 1959 tot 1963) gevangen zat in het kamp Sint-Michielsgestel. Het was 30 km heen en 30 km terug. Toen het met mij spannend was, was het Claar en dat doet ze vaker, die naar Smakt ging. Nu de taak voor Joppe is volbracht, gaan we uit dankbaarheid binnenkort er samen heen.’
Overige werk van Pieter
Tot slot lopen we samen een rondje door Doesburg. Kijken en bewonderen het werk van Pieter. Zoals genoemd het Mariabeeld, het beeldje van Van Brakell, De cleyne Bock en thuis staat een beeldje Jozef met kind, geïnspireerd door een foto van een overgrootvader met op zijn arm de grootvader van Pieter.
De Joppe Geloofsgemeenschap is Pieter zeer erkentelijk en dankbaar dat je het beeld Maria Tenhemelopneming hebt willen maken.
