‘Doe dingen samen.’
– daar heeft Jan Wagemans, voorzitter van de Locatieraad veel van geleerd
De ziel van onze kerk wordt gevormd door mooie en bijzondere mensen, die ieder op zich zo verweven zijn met onze kerk dat ze er om zo te zeggen de levende stenen er van zijn. In de rubriek Ontmoet maakt u kennis met een persoon uit onze geloofsgemeenschap Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming. Wat verbindt hen met Joppe en wat doet het geloof met hen. Vervolgens wordt hen gevraagd het stokje aan een ander door te geven en dat gebaar verbindt ons met elkaar.
Wie ben je?
Ik ben Jan Wagemans, 70 jaar en ben getrouwd met Mariëtte. We hebben drie kinderen en zes kleinkinderen. Sinds 1978 wonen wij in Gorssel maar we waren druk met de zaak en niet met de kerk. Mariëtte zingt bij het koor en ik ben sinds 2010 met plezier actief als voorzitter van de locatieraad.
Wat is je rol binnen de geloofsgemeenschap?
Ik ben ingeschoven als voorzitter van de locatieraad, had géén keuze ‘lach’, want de rest was al vergeven. Ik ben meteen met het bouwteam van start gegaan met de verbouwing van de pastorie. Zo ben ik erin gerold.
Wat is typisch Joppe?
De saamhorigheid van de mensen en het samen iets doen is de sterke kant. Als ik mensen vraag iets voor de gemeenschap te doen is de reactie vaak positief. Mensen hebben behoefte aan contacten. En ondanks dat de mensen ver uit elkaar wonen en wellicht juist daardoor, is er behoefte aan contacten.
Hoe gaat ’t in Joppe?
Met de locatieraad gaat het uitstekend. Het verloopt heel positief. Het pastorale gebeuren verloopt niet goed, daar wringt het. Ik vind dat de vrijwilligers in het pastorale gebeuren meer tot hun recht moeten komen. Ze moeten meer gewaardeerd en gezien worden door het pastorale team en leidinggevenden van de kerk.
Heb je een gouden tip voor Joppe?
Benoem een leek die meer samenhang kan brengen tussen de binnenwereld van de kerk en de buitenwereld van de kerk ofwel de maatschappij. Bijvoorbeeld iemand die professioneel de scholen benadert en contacten legt.
Waaraan erger je je?
Het is jammer dat de leidinggevenden alles zelf in de hand houden en weinig delegeren. Of men weet het niet of men wil het niet weten.
Wat is je mooiste herinnering aan de kerk?
Ik vond de meest bijzondere ervaring de realisering van de renovatie van het kerkhof. Het leek allemaal makkelijk te gaan en er waren weinig hobbels. De ontmoeting met mensen en het gesprek over het ruimen van het graf was een teer punt. De gevoelens hierover grepen de mensen behoorlijk aan. Door het gesprek aan te gaan met deze mensen heb ik kunnen uitleggen waarom we het deden ‘waarom we moesten ruimen’. Door met de mensen hierover in gesprek te gaan heeft positieve reacties opgeleverd en het was fijn dat zij dat wilden delen met mij. Als dank kreeg ik telefoontjes en de persoonlijke aandacht werd zeer gewaardeerd.
Wat is je favoriete kerk of plek in of rondom de kerk?
Ik heb geen specifieke plek maar de sfeer in en rondom de kerk is rustgevend. Het is harmonieus.
Welke levensles wil je met ons delen ?
Doe dingen samen. Ik moest er aan wennen, maar heb er veel van geleerd. Dat gaat nu uitstekend.
Een gedroomde tafel van vier, jij bent de gastheer/gastvrouw. Wie nodig je uit?
Zonder te denken en vol uit zijn hart zegt Jan: ‘mijn zonen Wibe en Axel, mijn dochter Anne en natuurlijk Mariëtte’. Want waar vier kunnen zijn, kunnen er meer zijn. We schikken in en schuiven een stoel bij. Het is heerlijk om te horen en te kijken hoe onze kinderen, ondanks dat zij verspreid over de wereld wonen en werken elkaar toch spreken en ‘zien’, bijvoorbeeld via Skype. Hot item is ‘hoe voeden we onze kinderen op’. Dat wordt uitgebreid besproken. Ik vind dat mooi.
Hoe kijk je tegen de dood aan?
Hoe ouder ik wordt, hoe makkelijker. Vroeger zat je met 70 jaar in een bejaarden tehuis. Nu geniet ik samen met Mariëtte en we proberen actief te blijven. Toen ik 70 werd kwam er een persoon van de gemeente Lochem. Ze checken hoe we wonen en of het huis geschikt is voor als we minder ter been zijn. Op een gezonde manier zijn we er mee bezig maar niet uit angst. Je groeit mee!
Aan wie geef je het stokje door ?
Ik geef het stokje door aan Willem Achtereekte omdat hij ontzettend veel initiatieven neemt voor Joppe en op de achtergrond veel werk verricht voor de pastoraatsgroep, maar door de leidinggevenden vaak wordt afgeremd. Ik hoop dat hij de ruimte neemt om hierover te vertellen en iets los kan maken bij de leidinggevenden, zodat de parochianen voelen dat hun mening telt en niet alles opgelegd krijgen. Want de kerk is van alle gelovigen en niet alleen van de leidinggevenden zoals het nu uitgevoerd wordt.