De parochie van Onze Lieve Vrouwe Tenhemelopneming in het stadje Borculo bestaat uit zo’n 1965 geregistreerde katholieken, te midden van een overwegend hervormde omgeving. Bij de parochie horen de kerkdorpen Geesteren, Gelselaar en Haarlo.
De door vermogende parochianen betaalde neogotische kerk uit 1883 is op een foto uit 1966 te zien als een druk beschilderde kerk met veel beelden. Dat is nu wel heel anders. Na de ‘tweede Beeldenstorm’ in 1968, zoals de herinrichting van de kerk volgens de nieuwe liturgische opvattingen van het tweede Vaticaans concilie, ook wel wordt genoemd, is het interieur een heel stuk soberder. Destijds is een groot deel van de beelden verkocht om materiaal voor de verbouwing, aan te schaffen. Die verbouwing werd door de parochianen zelf uitgevoerd, geleid door praktijkleerkrachten van de Leostichting, een internaat van de fraters van Utrecht die tot 1993 in Borculo huisden.
Gelukkig zijn de kruiswegstaties uit 1858, die uit het atelier van Cuijpers en Stolzenberg in Roermond stammen, bewaard gebleven. In 1925 werd de toren gehalveerd, toen een grote storm door Borculo joeg die het halve stadje platsloeg. Door landelijke hulpacties kon de schade snel hersteld worden.
Er zijn veel ‘doeners’ onder de parochianen. Het is dan ook niet moeilijk om vrijwilligers te krijgen voor het onderhoud van kerk en kerkhof en voor bv de kostergroep. Er zijn zo’n 120 vrijwilligers actief. Maar moeilijker wordt het om mensen te enthousiasmeren voor de Sprokkelgroep, die vieringen in elkaar zet, of de nieuw op te zetten Pastoraatgroep. Het huidige kerkbestuur ziet wel mogelijkheden om de locatieraad te bemensen en probeert nu jongere mensen (dat wil zeggen niet gepensioneerden) te interesseren voor de Pastoraatgroep. Daarbij is het belangrijk om aan te geven dat men niet ‘pastoortje’ hoeft te spelen, voortdurend als vraagbaak dient of bij nacht en ontij de communie moet rondbrengen. Een trainingstraject met goede begeleiding zou de mogelijke kandidaten veel steun kunnen geven, zonder dat men meteen de pastorale school moet gaan volgen.
Doordat er een goede samenwerking is met de RK Daltonschool St. Joris, zijn er wel 20 misdienaars en misdienettes. Het jaarlijkse misdienaarreisje en de Bingo rond Sinterklaas zijn gezellige hoogtepunten. Er is geen vervolgtraject voor jongeren. Na het Vormsel, dat samen met Ruurlo georganiseerd wordt, is er nog een terugkombijeenkomst en daarna is er niets meer dat de jongeren bij de kerk houdt, behalve het jongerenkoor. Vandaar de wens om via een jonge pastoraatgroep meer voeling met de jeugd te krijgen.
Opvallend is dat er toch veel doopvieringen gehouden kunnen worden. Zo’n 3 vieringen per jaar met steeds een aantal dopelingen. Daarbij wordt door de doopwerkgroep een alleraardigst boekje gemaakt met foto’s en mooie teksten. De ouders zijn hier nauw bij betrokken. Men loopt echter niet warm voor de kindernevendiensten.
De oudere parochianen willen graag de warmte van het eigen gebouw en eigen identiteit behouden. Dat zijn ook de frequentste bezoekers van het koffiedrinken na de dienst. Men is blij dat Emerituspastoor Simons nog regelmatig voorgaat in de eucharistie, geassisteerd door Diaken Oude Groen. Ook van de openstelling op woensdagen, als het secretariaat aanwezig is, wordt graag gebruik gemaakt om een kaarsje aan te steken.
In de nieuwe parochie worden kansen gezien voor de groep jongeren na het Vormsel en voor het vasthouden van jonge gezinnen. Die groepen zijn wat mobieler en bezoeken misschien gemakkelijker diensten in andere kerken. Ook de inspiratie die men kan opdoen van andere tekstgroepen voor vieringen is welkom.