Zutphen heeft twee kerken, de oude monumentale St. Jankerk en de Emmanuelkerk. In 1272 wordt al een Onze Lieve Vrouwe kerk genoemd, die ná de Reformatie, herdoopt werd tot de St. Jankerk. De H. Johannes De Doper is de oudste kerk, waar alle naburige parochies, Baak, Vierakker, Vorden uit ontstaan zijn. Vroeger liepen er allerlei kerkenpaden naar Zutphen toe uit de wijde omgeving. Dat is al een grijs verleden. De Emmanuelkerk werd rond 1960 gebouwd toen Zutphen ging groeien. Het is een grote moderne kerk en heeft géén traditionele indeling. Het priesterkoor staat in het midden en de gelovigen zitten eromheen, daardoor zit je lekker dicht bij de celebrant en vormen de aanwezigen al snel een groep. Met Pasen en Kerstmis zit de Emmanuelkerk helemaal vol en er kunnen wel twee diensten gehouden worden. De St. Jan kan veel minder mensen bergen. Daar komen de wat oudere parochianen graag. Toch vormen de twee kerken samen één parochie. De parochie heeft ruim 2000 actieve gelovigen, waarvan zeker 10% als vrijwilliger betrokken is bij het reilen en zeilen van allerlei werkgroepen. Er zijn alleen al 5 koren, waarvan de Emmanuelsingers natuurlijk alleen in de Emmanuelkerk zingen en de Capella vooral in de St. Jan de Latijnse mis zingt. De Emmanuelsingers verzorgen ook de liturgie, gebaseerd op het evangelie en in samenspraak met de voorganger. Dan wordt er wel eens prikkelend gepreekt. Ook het jeugdkoor maakt zijn eigen dienst met voorbeden, actuele lezingen, inleidend en afsluitend woord. Ze steken het thema uit het Evangelie in een heel modern jasje. Dat kan inspirerend zijn, al houden niet alle parochianen daarvan.
In een stadsparochie zoals Zutphen is staan de mensen toch verder van elkaar dan in een dorp. Het is anoniemer. Er is minder sociale verbondenheid. Na de dienst is er wel koffiedrinken, maar dan blijven er maar een handjevol mensen. De rest gaat naar huis. In de St. Jan blijven meer mensen napraten dan in de Emmanuel, maar dat kan ook het verschil van ouderen en jongeren zijn. Er is een actieve jongerenclub TeenerTime, waarvan echter het aantal leden best meer mogen worden.
Er bestaat al enige jaren een pastoraatgroep, die nu klaar gestoomd wordt om voorbereid te zijn op 1 januari 2010. Ze doen veel aan naamsbekendheid, zijn er bij alle diensten en dragen een broche, waardoor men hen kan herkennen. Ze zijn de vraagbaak achter in de kerk, telefonisch bereikbaar voor al die zaken waar één van de pastores niet aan toe komt. Ze moeten ook diaconale activiteiten, catechese en liturgie groepen gaan coördineren en aansturen. Daarnaast verzorgen ze de communicatielijnen met het pastoresteam. Het is een heel actieve groep, ze verzinnen nieuwe dingen. Zo zijn ze nu verliesverwerking als thema aan het uitwerken, kijken of daaraan bij de parochianen behoefte is. Ze willen meer diepgang aanbrengen in verliesdiensten zoals met Allerzielen. De avondwake groep sluit daar weer bij aan. De bemensing overlapt elkaar een beetje. Een paar parochianen hebben aan de cursus voor uitvaartdiensten deel genomen en vinden het fantastisch om dat te doen. Als je dan ook de stervensbegeleiding en de nazorg erbij doet, kan het samen met het verlies verwerken een heel compleet verhaal worden en dan kun je zeggen: Vanuit de geloofsgemeenschap wordt het ondersteund.
Wat de fusie betreft; daar heeft niemand op zitten wachten, maar het was wel nodig. Een voordeel is dat je straks een aantal praktische zaken centraal kunt aansturen zonder dat er verlies hoeft te ontstaan in de beleving van de gelovigen op plaatselijk niveau. Nu het Bisdom de fusie heeft bepaald moeten we in korte tijd samen de fundamenten ervoor leggen.