door Pastoor Fred Hogenelst
Het is al wel weer enige tijd geleden dat nét voor het Kerstfeest het Sociaal en Cultureel Planbureau een rapport publiceerde over secularisatie in Nederland. Secularisatie is een moeilijk begrip, dat op verschillende manieren omschreven kan worden. Het meest duidelijk kun je het omschrijven “een weg-groei van kerk en christelijk geloof”.
In dit opzicht is er sinds enkele decennia in Nederland enorm veel gebeurd. In 1958 behoorde 75% van de Nederlandse bevolking tot een christelijke kerk. Was in 2000 nog 31% van de Nederlanders Katholiek, en slechts een klein deel daarvan viert nog wekelijks de Eucharistie. Ik vermoed dat deze cijfers in uw eigen kring worden weerspiegeld.
In welk gezin gaan alle kinderen nog naar de kerk? Hoeveel grootouders moeten niet accepteren, dat hun kleinkinderen niet meer worden gedoopt. Families die eeuwenlang rooms-katholiek zijn geweest, zien de geloofslijnen verbrokkelen en uiteindelijk afbreken. Geslacht na geslacht is het gelukt om het geloof over de dragen maar toch, in onze dagen gaat niet meer. Een en ander kan gevoelens van falen en schuld teweeg brengen. Wat is er toch mis gegaan? Het is een verzuchting van velen. De massaliteit van de secularisatie (de weg-groei) maakt echter duidelijk, dat het niet zo zinvol is om meteen schuldigen te gaan zoeken. Voor een groot deel is de secularisatie een proces waarop wij als individu niet zoveel greep hebben.
Je kunt op moeilijkheden op verschillende manieren reageren. Sommigen gaan sterk tobben en piekeren zich steeds verder de put in. Voor anderen vormen moeilijkheden een uitdaging, een aanzet tot een creatieve aanpak. Ik denk, dat die laatste houding het meest vruchtbaar is. Wij zijn op weg naar Pasen, op weg naar het vieren van het grootse mysterie van ons geloof. Ons wordt gevraagd, in deze veertigdagentijd, ons te bezinnen. Wij worden uitgedaagd om de problemen rond Kerk en geloven eerlijk onder ogen te zien.
De weg-groei van Kerk en christelijk geloof is geen gegeven, dat wij maar gelaten over ons heen moeten laten komen. Onze cultuur kunnen wij niet zomaar veranderen maar… wij zijn ook niet volstrekt machteloos. Belangrijk is het om de juiste antwoorden te zoeken op de uitdagingen waar wij voor staan. Belangrijk, misschien wel het allerbelangrijkste, vormt een helder getuigenis. Een Kerk die vaag spreekt, werft niet of nauwelijks. Een Kerk die niet weet waar voor zij staat, heeft geen toekomst.
Het unieke dat ons is toevertrouwd, vormt de H. Schrift, het getuigenis over Gods mensenliefde voor deze wereld. Het eigene van de Kerk vormt de persoon van Jezus Christus en zijn evangelie van verzoenende liefde. Steeds weer mogen wij terugkeren naar de bronnen om ons daar te laven, opdat wij kunnen leven, vandaag en morgen. Nederland is een raar land. Niet alleen is de onkerkelijkheid het grootst maar, vreemd genoeg, ook de kerkelijkheid. Want van de 50% kerkelijke Nederlanders rekent een zeer grote groep zich tot de kern leden van de Kerk. Nog steeds zijn er in alle grote kerken honderdduizenden vrijwilligers, die parochies en gemeenten tot vitale gemeenschappen maken. De problemen van vandaag zijn ernstig maar tegelijk heeft de Kerk nog een zeer groot potentieel aan mensen, kennis en inzet.
Veel is er gewonnen als wij de vreugde om het mogen geloven zichtbaar maken voor de mensen om ons heen. Christenen zijn geroepen en gezonden om het evangelie gestalte te geven. Wij mogen, met woorden van de apostel Paulus: “een brief van Christus zijn, kenbaar en leesbaar voor alle mensen” (vgl. 1 Korinthe 3:2- 3). Niet tobben en slapeloze nachten dus, maar wakker blijven en aanpakken! Mogen we in deze voorbereidingstijd van Pasen de moed en de kracht krijgen om ons geloof te ‘herbronnen’. Zo kunnen we ons eigen geloof sterken zodat dat we straks weer overtuigd en overtuigend ons Pasen kunnen vieren.
Dit jaar met een wat anders schema van vieringen omdat we willen proberen te laten ervaren dat het toch nog steeds motiverend is om met een volle kerk samen je geloof te vieren. Vandaar dat er met name in de Goede Week en met Pasen is aangedrongen op een aantal combinaties en samenvoegen van vieringen, opdat we elkaar als gelovigen steeds meer proberen op te zoeken en te steunen Opdat we als Christenen opnieuw kracht mogen vinden in ons geloof dat Hij ons niet alleen laat… en dat wij er niet alleen voor staan.
Het Pastorale team wenst u een zinvolle voorbereiding op en straks een Zalig Pasen!!!