door Jaap van Kranenburg, pastoraal werker
“Geloven in gemeenschap”. De dubbele strekking van deze titel zal u duidelijk zijn: we moeten er met z’n allen wel in gelóven, dat onze gemeenschap een goede toekomst tegemoet gaat, dat wij óók dit jaar en de verdere toekomst volop kansen krijgen en nemen. De andere uitleg van de titel gaat over het geloof beleven in je eentje, als individu, of juist het geloof beleven met anderen, in een gemeenschap.
Waarom zoeken wij elkaar op om samen in de kerk te vieren? Waarom maken we ons zoveel zorgen over het voortbestaan van de kerk – als – gemeenschap? Geloven kunnen we toch ook gewoon thuis doen, met onze naasten of helemaal alleen? Natuurlijk kan dat, en we doen dat ook: we bidden voor het eten of ‘s avonds voor het naar bed gaan, we lezen de bijbel, we proberen voor elkaar te zorgen, zodat we aan het gebod van de naastenliefde gehoorzamen. Maar toch denk ik dat, willen we groeien in ons geloof en ons gelovig handelen, we een gemeenschap nodig hebben. De betrokkenheid van ons als gelovigen op elkaar is van groot belang voor de ontwikkeling van het geloof van onszelf als individu en voor de ontwikkeling van de gemeenschap. ‘Geloven is levenslang’, zegt men wel eens: geloven is een leven lang leren. Nooit zijn we klaar.
Steeds groeien we verder in geloof.
In onze kerkelijke traditie zijn er drie vormen van betrokkenheid van gelovigen op elkaar:
- De persoonlijke ontmoeting, individuele gesprekken over je geloof, bijvoorbeeld met de pastor, met de buurvrouw, met degene die naast je zit in de kerk of die je thuis bezoekt.
- De grote gemeenschap waarin wij gezamenlijk het geloof belijden en beleven in de liturgie. In deze bijeenkomsten houden wij als gelovigen contact met elkaar om het spoor van de grote christelijke beweging niet los te laten en verder te groeien als Christen.
- Tot slot is er De kleine groep (bijvoorbeeld de werkgroep, gebedsgroep, gespreksgroep, bijbelgroep), als een kring van gelovigen waarin met elkaar gesproken, gezongen, gelezen en gehandeld wordt vanuit ons eigen individuele geloof.
In alle drie de mogelijkheden wordt het geloof gedeeld. En delen is van onschatbare waarde voor de toekomst van onszelf – want we groeien erdoor -, én voor de gemeenschap van gelovigen, dus die ene gesprekspartner, die grote parochiegemeenschap of die kleine groep.
Van de drie genoemde mogelijkheden is de kleine groep vaak een beetje het stiefkindje geweest in de kerk. Individuele gesprekken en vieringen hebben altijd de boventoon gevoerd.
En toch is de kleine groep belangrijk, bijvoorbeeld als schakel tussen de persoonlijke ontmoeting en de grote bijeenkomsten. Gelukkig zijn er in onze parochie een aantal kleine groepen, denk maar aan de bijbelgroep en aan de “Geloven Nu” groepen, maar toch… vergeleken met het totaal aantal gelovigen is het wat aan de magere kant. Want juist in de kleine groep bestaat de mogelijkheid om als individuele gelovigen van en aan elkaar te leren. De groei en bloei van onze parochie hangt, denk ik persoonlijk, vooral nu, voor een belangrijk deel af van het bestaan, functioneren en verder uitbouwen van kleine groepen. Naast de individuele gesprekken en de grote bijeenkomsten als de vieringen, is het ‘goed toeven’ in een kleine kring van mensen die je vertrouwt, waarmee je in gesprek bent, met wie je samen dingen onderneemt en vooral……. waar je je geloof mee kunt delen.
U zult nog meer horen van de ontwikkelingen van méér ‘kleine groepen’ in de 12 apostelen!