Tijdens het bezoek van pater John Auping SJ uit Mexico – opgegroeid in Joppe – in september 2018 aan onze geloofsgemeenschap om met ons het 150-jarig jubileumfeest te vieren is het idee geboren contact met elkaar te houden.
We mochten vele prachtige uitgebreide overwegingen ontvangen en zijn pater Auping zeer erkentelijk voor zijn inspirerende woorden en wensen u veel devotie bij het lezen.
Klik hier voor Een Gids voor het mediteren op het Evangelie door pater Auping
Dit is de laatste uit een lange reeks van meditaties over het evangelie van pater John Auping voor de lezingen van de zondag. Gestart met Kerstmis 2018 tot nu, oudjaarsdag 2024.
De Heilige Mis op zondag komt helaas te vervallen en daarmee komt hieraan een einde.
Pater John Auping SJ HARTELIJK DANK!
DEO GRATIAS!
Dinsdag 31 december 2024
Oudjaarsavond
Zevende dag van het Kerstoctaaf
19:00 uur : Eucharistieviering m.m.v. het Parochieel koor
Het koor zingt het Te Deum.
Voorganger: pastoor H. Pauw
© Palazzo Madama, Turijn
Eerste lezing: 1 Johannes 2, 18-21
Kinderen, het is ‘het laatste uur’. Gij hebt gehoord dat de ‘antichrist’ moet komen. Inderdaad, er zijn nu al vele antichristen opgestaan en daarom weten wij, dat het laatste uur is aangebroken. Zij zijn uit ons midden voortgekomen, maar zij behoorden niet werkelijk tot ons. Hadden zij tot ons behoord, dan waren zij bij ons gebleven; maar het moest duidelijk worden, dat zij geen van allen bij ons horen. Ook gij hebt van de Heilige de inwijding ontvangen, ook gij bezit allen ‘kennis’. En ik schrijf u niet, omdat gij de waarheid niet zoudt kennen, maar juist omdat gij haar kent en omdat de leugen onverenigbaar is met de waarheid.
Tussenzang: Psalm 96 (95), 1-2, 11-12, 13
Refrein: De hemel straalt en de aarde jubelt.
Zingt voor de Heer een nieuw gezang, zingt voor de Heer, alle landen.
Zingt voor de Heer en verheerlijkt zijn Naam, verkondigt zijn heil alle dagen.
Dan straalt de hemel en jubelt de aarde, de zee neuriet mee met al wat daar leeft;
de velden zwaaien met al hun gewassen, de woudreuzen buigen hun kruin.
Zij juichen de Heer toe omdat Hij komt, Hij komt als koning der aarde.
Rechtvaardig zal Hij de wereld regeren, de volkeren eerlijk en trouw.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
De luister van deze dag is een licht om ons heen; komt allen de Heer aanbidden, gij volkeren en naties, want vandaag verscheen een groot licht op aarde.
Alleluia.
Evangelie: Johannes 1, 1-18
In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in het begin bij God. Alles is door Hem geworden en zonder Hem is niets geworden van wat geworden is. In Hem was leven en dat leven was het licht der mensen. En het licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis nam het niet aan. Er trad een mens op, een gezondene van God; zijn naam was Johannes. Deze kwam tot getuigenis, om te getuigen van het Licht, opdat allen door hem tot geloof zouden komen. Niet hij was het Licht, maar hij moest getuigen van het Licht. Het ware Licht, dat iedere mens verlicht kwam in de wereld. Hij was in de wereld; de wereld was door Hem geworden en toch erkende de wereld Hem niet. Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaardden Hem niet. Aan allen echter, die Hem wel aanvaardden, aan hen, die in zijn Naam geloven, gaf Hij het vermogen kinderen van God te worden. Zij zijn niet uit bloed, noch uit begeerte van het vlees of de wil van een man, maar uit God geboren. Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond.
Wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, zulk een heerlijkheid als de Eniggeborene van de Vader ontvangt, vol genade en waarheid. Wij hebben Johannes’ getuigenis over Hem toen hij uitriep: “Deze was het van wie ik zei: Hij die achter mij komt is vóór mij, want Hij was eerder dan ik.” Van zijn volheid hebben wij allen ontvangen; genade op genade. Werd de wet door Mozes gegeven, de genade en de waarheid kwamen door Jezus Christus. Niemand heeft ooit God gezien; de Eniggeboren God, die in de schoot van de Vader is, Hij heeft Hem doen kennen.
Commentaar van P John Auping
In zijn evangelie gaat de aandacht van de heilige Johannes uit naar het feit dat Christus ons deelgenoten maakt aan het‘eeuwig leven’, zijn ‘goddelijk leven’, of kortweg ‘leven’. In dit evangelie, wordt de verlossing dus vooral gepresenteerd als ‘leven’ (Grieks, zelfstandig naamwoord: ζωη; werkwoord: ζαω). ‘Leven’ als zelfstandig naamwoord komt maar liefs 33 keer voor in het evangelie van Johannes, en slechts zeven keer in Matteüs, vijf keer in Marcus, en vijf keer in Lucas; en ‘leven’ als werkwoord komt in Johannes 14 keer voor, in Matteüs zeven keer, in Marcus, drie keer, en in Lucas, negen keer.
Johannes definieert het ‘leven’ dat Christus ons breng als ‘goddelijk leven’. In feite, in zijn theologie, begint het ‘leven’ in God:
“In Hem was leven, en dat leven was het licht der mensen” (Johannes 1,4).
“Zoals de Vader leven heeft in zichzelf, zo gaf Hij ook aan de Zoon leven in zichzelf te hebben” (Johannes 5,24).
Johannes heeft een idee van God als Degene die in zichzelf het ‘leven’ heeft. Daarmee wil hij zeggen dat God zijn leven niet van iemand anders ontvangen heeft, zoals een kind dat het leven van zijn ouders ontvangt. Dit vermogen het leven in zichzelf te hebben, is door de Vader aan de Zoon gegeven: “Hij gaf aan de Zoon leven in zichzelf te hebben” (Johannes 5,24). Dat ‘het leven in zichzelf hebben’ eigen is aan God, is een metafysische intuïtie van Johannes die twaalf eeuwen later door de heilige Tomas van Aquino werd hernomen, waar hij in aristotelische termen God definieert als ‘ipsum esse subsistens’, wat omschreven kan worden als ‘het zijn zelf dat immanent is in alles wat bestaat’, en tegelijk alles wat bestaat transcendeert. Het zijn zelf heeft geen oorzaak buiten zichzelf, het is. De evangelist komt heel dichtbij deze metafysische definitie, wanneer Jezus zegt: “voor Abraham [geboren] werd, ben Ik” (Johannes 8,58). Het is opmerkelijk hoe de contemplatieve blik van Johannes is doorgedrongen in de geheimen van Gods wezen.
Wat Jezus ons aanbiedt, volgens Johannes, is dit leven van God, vooral in de eucharistie: “Zoals Ik door de Vader die leeft, gezonden ben en leef door de Vader, zo zal ook hij die Mij eet, leven door Mij” (Johannes 6,57). Het gaat hier niet om een beetje leven, een grijs leven, maar leven in overvloed:
“Ik ben gekomen, opdat zij leven zouden bezitten en wel in overvloed” (Johannes 10,10). “Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven” (Johannes 11,25).
In één woord: “Ik leef en ook gij zult leven” (Johannes14,19). Dit vergoddelijkte leven is eeuwig, het begint hier op aarde, maar zal duren door de eeuwen der eeuwen. In het evangelie volgens Johannes, wordt maar liefst twintig keer verwezen naar het feit dat wij door Christus het ‘eeuwig leven’ ontvangen.[1]
Een andere manier om hetzelfde uit te drukken is te zeggen dat wij door Christus kinderen van God worden:
“Aan allen echter die Hem wél aanvaardden, aan hen die in zijn Naam geloven, gaf Hij het vermogen om kinderen van God te worden. Zij zijn niet uit bloed noch uit begeerte van het vlees of de wil van een man, maar uit God geboren” (Johannes 1,12-13).
Van alle eeuwigheid zijn er in God drie personen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Op het einde der tijden zal deze heilige ‘Drieëenheid’ uitgegroeid zijn tot de heilige ‘Miljoeneneenheid’: miljoenen zonen en miljoenen dochters die met Gods genade in God hun plaats hebben ingenomen, de plaats van de Zoon.
Dit betekent ook dat u, reeds in dit leven, deel kunt nemen aan de volheid van de heilige Geest, de Liefde die Vader en Zoon verenigt. De Heilige Geest is in het evangelie ‘levend water’, water dat in ons opborrelt als een bron, in de mate dat wij met God verenigd leven:
“Jezus gaf haar ten antwoord: “Als ge enig begrip had van de gave Gods en wist wie het is, die u zegt: Geef Mij te drinken, zoudt ge het aan Hem hebben gevraagd en Hij zou u levend water hebben gegeven” (Johannes 4,10).
“Wie van het water drinkt dat Ik hem zal geven, krijgt in eeuwigheid geen dorst meer; integendeel, het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een waterbron worden, opborrelend tot eeuwig leven” (Johannes 4,14).
“Op de laatste en grootste dag van het feest stond Jezus daar en riep met luider stem: ‘Als iemand dorst heeft, hij kome tot Mij; wie in Mij gelooft, hij drinke! Zoals de Schrift zegt: “Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.’ Hiermee doelde Hij op de Geest, die zij, die in Hem geloofden, zouden ontvangen” (Johannes 7,37-39).
Als u in Hem gelooft, en door middel van een zondeloos leven in Hem blijft, en Hij in u, neemt u reeds hier op aarde deel aan de volheid van de Geest en diens gaven en genaden: “Van zijn volheid hebben wij allen ontvangen: genade op genade” (Johannes 1,16).
Een zondeloos leven is niet gemakkelijk. De zonde doet schade aan het leven en grote zonde verwoest het leven. Maar die schade en verwoesting zijn niet onherstelbaar. Het Leven krijgen we terug door de vergiffenis van de zonden. Door zijn dood aan het kruis, verdient Jezus voor u en voor de hele wereld de vergiffenis van onze zonden. Deze vergeving van onze zonden heeft twee implicaties: op de eerste plaats, de vergeving van de zonden van de wereld in de mensen geschiedenis; en in de tweede plaats, de vergeving van uw persoonlijke zonden.
Wat betreft de verlossing van de wereld, bevestigt de evangelist een en ander met de volgende woorden: “God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen, maar opdat de wereld door Hem zou worden gered” (Johannes 3,17). En hij herhaalt het wat verder op in zijn evangelie, dit keer zijn woorden Jezus in de mond leggend: “Ik ben niet gekomen om de wereld te veroordelen, maar om de wereld te redden” (Johannes 12,47). Als we het hebben over de verlossing van de wereld, gaat het niet alleen om de wereld als de verzameling van alle individuen, maar ook om de geschiedenis van de mensheid. Dankzij Jezus’ dood aan het kruis, heeft Hij de richting van de wereldgeschiedenis veranderd. Eerst ging die geschiedenis helemaal de verkeerde kant op, in de richting van een toenemende zelfvernietiging, en onderdrukking door wrede tirannen, maar na Christus nam die geschiedenis een nieuwe richting, die van het respect voor de mensenrechten, langzaam maar zeker, te beginnen met de bekering tot het christendom van de Romeinse keizer, tot de meer recente aanvaarding van de Verklaring van de Mensenrechten, in 1948, en de strijd om die mensenrechten te doen respecteren, in alle landen van de wereld. Er is op dit punt vooruitgang te zien in de geschiedenis.
Dan is er de vergeving van uw persoonlijke zonden. Er is geen zonde die God niet vergeven wil, al is het nodig dat u nederig genoeg bent om uw zonden te erkennen en de gave van Gods vergeving te aanvaarden. Dat doen we als we biechten. Jezus zegt: “Ik ben de deur. Als iemand door Mij binnengaat, zal hij worden gered” (Johannes 10,9).
Door Jezus binnengaan om gered te worden, betekent, deelname aan de sacramenten, vooral de eucharistie en de biecht, op de goede weg blijven, in één woord: er aan ‘meedoen’, en niet vastlopen in het er ‘tegen zijn’, of het opgeven.
[1] ‘Eeuwig leven’ als zelfstandig naamwoord: ζωη αιωνιος: Johannes 3,15; 3,16; 4,14; 4,36; 5,24; 5,29; 5,39; 6,27; 6,40; 6,47; 6,54; 6,68; 10,28; 12,25; 12,50; 17,2; 17,3; als werkwoord: ζαω εις τα αιωνα: 6,51; 6,58.
