Ontmoet Hannie

Met mensen omgaan kwam in de winkel echt tot zijn recht.

Ze houdt veel van bloemen én mensen en beiden hebben een belangrijke rol gespeeld in haar leven en hebben haar mede ook gevormd. Ze was jaren bloemist in Epse en ze is een bloemenvrouw in hart en nieren, die het avontuur niet schuwde. Ze is al 49 jaar gelukkig getrouwd met Cor. Haar man, die zingt bij het parochiële koor kweekt nog steeds met liefde haar geurige lievelingsbloem, de Lathyrus.

De ziel van onze kerk wordt gevormd door mooie en bijzondere mensen, die ieder op zich zo verweven zijn met onze kerk dat ze er om zo te zeggen de levende stenen er van zijn. In de rubriek Ontmoet maakt u kennis met een persoon uit onze geloofsgemeenschap Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming. Wat verbindt hem met Joppe en wat doet het geloof met hem. Vervolgens wordt hen gevraagd het stokje aan een ander door te geven en dat gebaar verbindt ons met elkaar.

Wie ben je?

Ik ben het derde kind en oudste meisje uit een gezin van negen kinderen. Geboren in 1939 en getogen in een kwekersgezin in het Westland. We woonden tegenover de bloemenveiling in Honselersdijk. Mijn vader kweekte groente, bloemen en potplanten. Het was altijd hard werken en we waren ontzettend afhankelijk van bijvoorbeeld het weer en wat er in de wereld gebeurde. Want gingen de grenzen van een land dicht dan merkten we dat meteen. En zo mochten we thuis bijvoorbeeld niet praten over schaatsen als het ging vriezen, want vader wilde geen vorst, en ja, als kind wilden we graag schaatsen. Dat gaf spanning thuis en daar had mijn moeder dan weer last van. Als oudste dochter ben ik altijd vanaf jong meisje veel met mijn moeder opgetrokken en heb veel met haar gesproken.

Toen ik twaalf was kregen mijn ouders nog een tweeling en dat was zwaar voor moeder. Ik hielp daarom al vroeg mee. Na mijn huishoudschool, die ik in Delft bezocht en een jaar costumière, was ik 14 jaar. Ik kwam thuis en draaide ik mee in de huishouding. Mijn oudere broers mochten studeren. Dat was toen zo en dat heeft me wel eens pijn gedaan, maar ik besef nu ook dat alles wat er op mijn pad kwam me heeft gevormd. Dat is goed zo.

Voor bloemen en spullen kwamen bloemisten voor mijn vader aan de deur en één van hen vroeg aan vader of hij een dochter voor zijn winkel had. Ik was toen twintig en mocht gaan werken in een bloemenzaak in Vlaardingen. Dat waren vijf leuke en leerzame jaren. Ik at mee met de familie en de eigenaar, die ouderling was van de Gereformeerde kerk las altijd elke dag een stukje uit de Bijbel voor en daar spraken we dan over. Dat was leerzaam want ik kreeg meer kennis van de Bijbel. Toch was ik blij dat ik Katholiek was, want dat is iets blijer. Het was een fijne en integere man, met wie ik veel heb kunnen bespreken. Ik voelde me in het gezin opgenomen en zo mocht ik ook met de familie mee op vakantie. Hij was trots op zijn bloemenzaak en onze vriendschap is altijd gebleven totdat hij heen ging.

In de winkel heb ik echt veel geleerd en het was de kunst in de huid van de klant te kruipen. Vaak als er een klant binnen kwam wist ik al met wat voor bloemen hij of zij de deur uit zou gaan. Bloemen zijn heel geschikt om emoties uit te drukken.

Ik ben 49 jaar gelukkig getrouwd met Cor en we hebben samen drie prachtige kinderen gekregen, Carl, Monique en Jeroen. En we zijn gelukkig met onze zeven mooie kleinkinderen. We zijn dankbaar dat het goed met hen gaat en dat ze gezond zijn. We hebben met plezier op de kinderen van onze dochter gepast en doen dat nog steeds voor onze jongste zoon. Onze oudste zoon woont in Engeland en met hem heb ik een bijzondere band. Te meer door de zware zwangerschap en bevalling is hij een kind van de Heilige Geest, mijn geestverwant. Dat komt ook omdat hij geboren is op Eerste Pinksterdag en op dat moment lag mijn moeder ook in het ziekenhuis. Eerste Pinksterdag is een bijzondere dag voor mij en denk ik altijd aan beiden.

Toen we trouwden had Cor, die oorspronkelijk in Medemblik is geboren, een kwekerij in Stompwijk. Daar hebben we 11 jaar gewoond. Door omstandigheden en de wens van Cor om iets anders te ondernemen hebben we de sprong gemaakt en zijn we naar het bosrijke Gorssel gegaan. Het klinkt romantisch maar dat was het niet. Wel was het goed om het harde competitieve leven van het Westland te ontvluchten. Helaas door ziekte van Cor was de start in Gorssel namelijk niet zoals verwacht maar ik zelf vond al wel snel mijn draai in Joppe. De kinderen gingen er naar school en ik was al snel betrokken bij de bloemversiering van de kerk. We besloten ons huis in Gorssel te verkopen en dat ging voorspoedig en tevens deed zich de gelegenheid voor om in Epse de bloemenwinkel te kopen. Dat gebeurde in de tijd dat ik een opleiding voor bloemist volgde in Velp. Uiteindelijk heb ik vele jaren met plezier in Epse mijn bloemenwinkel gehad. Ondanks de problemen heb ik altijd kracht geput uit het bidden en vertrouwen gehad dat het goed zou komen.

Door mijn werk had ik niet veel tijd voor hobby’s. Wel was er tijd voor de leesclub waar ik al zo’n 20 jaar lid van ben. Het is er heel erg gezellig en interessant. Zo lezen we nu het boek van Otto de Kat, Bericht uit Berlijn. We lezen een boek en dat wordt dan weer besproken. En het is dan weer heel verassend hoe iedereen het op zijn manier interpreteert. Verder doe ik met een gezellige groep mee aan jeu de boules en we fietsen graag. Maar mijn grootste hobby met mensen om gaan, is er gelukkig altijd geweest. Dat was thuis, als kabouterleidster bij de scouting en als winkelmeisje. Ik kan wel zeggen dat dit wel mijn rode draad in mijn leven is.

Als ouders hebben we een voorbeeld willen gegeven wat je kunt doen voor de kerk en samenleving. Bijvoorbeeld, door te collecteren voor een goed doel. Dat doen we nog steeds en daarmee hoop ik dat onze kinderen dat ook gaan doen. Gelukkig zie ik dat al.

Wat is je rol binnen de geloofsgemeenschap?

Hannie en ook Cor zijn al vele jaren samen betrokken bij onze kerk. Samen als één van de kosters en de laatste jaren wordt samen met Henny Haarman de adventskrans gemaakt en opgehangen. Hannie is altijd betrokken geweest bij het versieren van de kerk en dat is sinds een aantal jaren overgedragen aan de werkgroep Bloemversiering.

Daarnaast werkt Hannie met de dames Riekie Hakvoort, Manny Haarman, Puck Vork, Willie Lenselink en Astrid van Mourik Broekman op het secretariaat. Verder draait zij mee in de koffiegroep.

Wat is typisch Joppe?

De gemeenschapszin is groot. We mogen graag bij elkaar zijn en we hebben ook belangstelling voor elkaar. We leven met elkaar mee. Dat is mooi. En we hebben een prachtig koor. Dat is een hele fijne groep, waarin Cor graag zingt.
Vanuit mijn huidige rol op het secretariaat zie ik dat er zoveel mensen iets voor onze geloofsgemeenschap doen. Prachtig gewoon, alleen jammer dat we elkaar niet zo vaak in de kerk ontmoeten.

Heb je nog een tip voor de geloofsgemeenschap?

Ik zou het heel mooi vinden als de kerkgangers meer meezingen tijdens de viering. En wat ik erg jammer vind is dat de liederen van Huub Oosterhuis niet meer gezongen worden. Zijn teksten zijn fantastisch. Het mooiste lied van hem vind ik ‘Blijf mij nabij’. Gelukkig zingen we dat dan nog wel.

Wat heeft het geloof voor een waarde in je leven?

Het geloof vormt mijn geweten. Ik zie me zelf dan wel eens dingen doen en dan denk ik bij mezelf, dat hebben ze boven niet gewaardeerd. Ik ben ook vaak in gesprek met God en dat kan zijn tijdens het stofzuigen en als ik bid. Ik heb altijd steun gezocht in mijn geloof. Ik heb ook een klik met Jezus, de man die op aarde was. Zoals hij met alles en iedereen, en vooral de apostelen omging vind ik mooi.

Heb je een lievelingslied, psalm of gebed en zo ja, welke is dat? Waarom?

Ik vind het lied ‘Veni Jesu Amor Me’ erg mooi, omdat ik aan Jezus vraag houd van mij. Zoals ik zei ‘ik houd van Jezus’ maar dit is andersom. Ons koor zingt het overigens prachtig.

Wat is jouw mooiste herinnering aan de kerk?

Ik heb niet een specifieke herinnering, maar velen. Ik heb in de kerk altijd rust en warmte gevonden. Bijzonder is wel dat op hoogte punten in ons leven een vriend van Cor, Nico van Stekelenburg, die priester is, aanwezig is geweest. Zoals bij de doop van Carl en bij ons 25 en 40 jarig huwelijks feest. We hopen hem volgend jaar weer te mogen begroeten. Dan is hij weer even terug uit Indonesië voor ook zijn jubileumjaar.

Wat is je favoriete kerk, plek in of rondom de kerk?

Toen ik in Stompwijk de bloemen voor de kerk al verzorgde en later in Joppe was ik vaak alleen in de kerk en dat vond en vind ik nog altijd heerlijk. Dan wist ik ook dat er naar me geluisterd werd op de een of andere manier. Ik vind er mijn rust. Doe het nog graag als ik bijvoorbeeld de kruisjes verzorg. Van nature ben ik altijd bezig en druk en heb veel moeten zorgen en op die stille momenten bid ik dat iemand voor mij zorgt.
En als we samen koster zijn en erg vroeg bij de kerk dan genieten we samen van de stilte in de tuin. Een prachtige plek!

Een gedroomde tafel van vier, je bent gastvrouw. Wie nodig je uit?

Als we aan tafel zijn hebben we het liefst ons gezin om ons heen. Dat blijft toch het mooiste.

Welke levensles wil je met ons delen?

Ik wil toch het goede voorbeeld blijven geven aan mijn kinderen. En bij een conflict is het toch belangrijk te kijken naar wat is mijn aandeel er in.

Hoe kijk je tegen de dood aan?

Mijn kijk naar de dood is in de loop der jaren veranderd. Eerst was ik er bang voor en was het ver weg. Bij het ouder worden komt de dood dichterbij. Ik ben er niet bang voor en het hoort bij het leven. Ik geloof wel dat er een vervolg is, op welke manier dan ook. En dat is voor mij niet te bevatten.

Heb je een vraag gemist of wil je nog iets meegeven?

We hebben veel besproken. Het is goed zo.

Aan wie geef je het stokje door?

Ik geef graag het stokje door aan Wim Verholt, omdat hij over Joppe en zijn leven daar, mooi kan en wil vertellen.