Alles hoeft niet met geld betaald te worden als je iets voor de ander doet.
Een gewone zin met zoveel diepte als u leest dat Riekie een nier heeft afgestaan aan een van haar broers. Helaas is hij overleden maar hij heeft toch 7 mooie jaren gehad.
De ziel van onze kerk wordt gevormd door mooie en bijzondere mensen, die ieder op zich zo verweven zijn met onze kerk dat ze er om zo te zeggen de levende stenen er van zijn. In de rubriek Ontmoet maakt u kennis met een persoon uit onze geloofsgemeenschap Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming. Wat verbindt hen met Joppe en wat doet het geloof met hen. Vervolgens wordt hen gevraagd het stokje aan een ander door te geven en dat gebaar verbindt ons met elkaar.
Wie ben je?
Ik ben vijfde uit een gezin van 10 kinderen, zes broers en drie zussen en ben geboren in Wilp – Achterhoek op 16 januari 1948. Bij de aanleg van de A1 zijn we naar Twello verhuisd. Op 11 december 1970 ben ik getrouwd met Bennie en we kregen drie leuke kinderen, Sandra, Peter en Linda, die het huis al uit zijn. We waren gelukkig getrouwd. Ik ben oma van zeven prachtige kleinkinderen. Een van hen, Luna, is dood geboren en dat was een verdrietige tijd.
Mijn hobby was vroeger naaien. Ik heb heel veel achter de naaimachine gezeten. Ik naaide alles voor mezelf en de kinderen. Ook deed ik het vele verstelwerk van thuis en Bennie’s moeder. Tegenwoordig doe ik veel ik de tuin. Door het wegvallen van Bennie ben ik hiermee drukker geworden. Ook al heb ik hierbij wel hulp, het grootste deel komt op mezelf neer. Dat valt wel eens tegen.
Ik mag ook graag op de kleinkinderen passen. Dat doe ik in tijd van nood. En mocht het erg laat worden dan blijf ik bij de kinderen slapen. Ook leuk en gezellig!
Greet en Rinus vertelden dat je veel voor hen doet maar je doet ook veel voor de kerk. Wat is je rol binnen de geloofsgemeenschap?
Vroeger toen de kinderen naar school gingen ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Dat was tijdens de restauratie van de kerk. Het begon met het schoonmaken van de kerk. Later ben ik parochieblaadjes gaan bezorgen en ben ik andere klusjes gaan doen. Zo ben ik in 1996 voor pastoor Grondhuis gaan werken toen Bets, huishoudster van de pastoor, minder kon. Dat vond ik een erg leuke tijd. Ik deed de huishouding, deed boodschappen en ik kookte een paar dagen in de week. Magda van Ommen deed het ook maar zij ging de administratieve kant op.
Nu doe ik nog de kerkschoon maken, ouderen bezoeken, parochieblaadjes rondbrengen, de was van de kerk, één keer per 14 dagen het secretariaat en ik verzamel en behandel de misintenties. Op maandagmorgen maak ik de pastorie schoon en stofzuig ik het altaar.
Wat is typisch Joppe?
Als ik het vergelijk met Duistervoorde (Twello) dan is het in Joppe intiemer, ook al zitten er minder mensen in de kerk. Zo ook het koffie drinken.
Heb je nog een tip voor de geloofsgemeenschap?
Ik hoop dat de kerk open blijft. Je ziet overal dat er minder mensen naar de kerk gaan en het is jammer dat er geen jeugd meer komt. Ook mijn eigen kinderen gaan helaas niet.
Wat heeft het geloof voor een waarde in je leven?
Het geloof geeft mij kracht, zeker naar aanleiding van het overlijden van Bennie. Ik kan er op terugvallen.
Heb je een lievelingslied, psalm of gebed en zo ja, welke is dat? Waarom?
“Dit is de dag die de heer heeft gemaakt en geprezen, … Iedereen hoor je mee zingen en de wijs vind ik mooi. Elke dag is het toch weer een nieuwe dag, die door God is gegeven.”
Wat is jouw mooiste herinnering aan de kerk?
Ons trouwen en de doop van onze kinderen zijn zeker hoogtepunten. Maar de begrafenis van Bennie was ook heel mooi. Het is een hoogtepunt in een andere zin van het woord. Ik heb aan de steun van pastor Van Kranenburg veel gehad. We hebben samen gelachen en gehuild. Het waren waardevolle dagen. Bennie wordt nog vaak benoemd en als de kleinkinderen komen, mogen ze bij opa een kaarsje aansteken.
Wat is je favoriete kerk, plek in of rondom de kerk?
Dat heb ik niet.
Een gedroomde tafel van vier, je bent de gastvrouw. Wie nodig je uit?
Ik zou nog graag met z’n allen willen eten, Bennie, ik en onze drie kinderen. Je bent nooit meer echt samen en dan mis ik Bennie het meest.
Welke levensles wil je met ons delen?
“We hebben geprobeerd ‘eerlijkheid’ en ‘medemenselijkheid’, mee te geven. Ik bedoel: denk aan je naaste. Alles hoeft niet met geld betaald te worden als je iets voor de ander doet. En probeer geen ruzie te maken. Goed blijven praten en luisteren naar elkaar.”
Er ligt een oude foto op tafel. Als ik vraag wie het zijn vertelt Riekie dat zij als baby omringd is door een aantal van haar boertjes. Eén van haar broers is op 66 jarige leeftijd overleden. Het is de broer aan wie Riekie een nier heeft afgestaan. Hij was ernstig ziek en kon niets meer. Eerst ging zijn vrouw er voor om hem een nier van haar te geven, maar dat matchte niet. Ik wilde hem graag helpen en mijn nier afstaan voor hem. Doordat onze gegevens matchen is dat ook gebeurd. Na de operatie is hij enorm opgeknapt en heeft hij nog 7 jaar geleefd en mooie jaren gehad. Zijn ziekte trof niet alleen hem zelf maar beperkte ook het gehele gezin. Dat ik dit voor hem kon en mocht doen, daar ben ik dankbaar voor.
Je hebt je man Bennie een 5 jaar geleden verloren. Hoe kijk je tegen de dood aan?
Ik geloof dat de dood niet het einde is. Ik geloof dat er wel wat is. Ik ben niet erg bang voor de dood, maar sta er niet op te wachten.
Heb je een vraag gemist of wil je nog iets meegeven?
Nee. Ik blijf hopen dat we de kerk met elkaar in stand kunnen houden. We moeten allemaal ons best er voor doen.
Aan wie geef je het stokje door?
Ik zou het stokje willen doorgeven aan Wim ten Velde, omdat hij ook veel doet voor de kerk.