Historie
Gezamenljk vieren we jaarlijks Allerzielen. Een zeer oud feest. Het is de gedenkdag voor de overledenen en stamt uit de benedictijner kloostertraditie van Cluny, waar Odilo van Cluny de dag in 998 voor het eerst liet vieren. Een traditie of niet, we mogen vieren in vrijheid en staan stil bij onze dierbare overledenen en vele onbekenden, die gestorven zijn door oorlogsgeweld en natuurrampen.
Voorbereiding
Met aandacht, zorg en vreugde wordt hier door velen aangewerkt om het voor iedereen mooi en fijn te maken. En iedereen had er zin in hier aan mee te werken. Je ziet dat overal in terug. De schone kerk, het versierde kruisje met roosje, de boekjes zijn opgemaakt en gedrukt, de lichten op het kerkhof zijn gerepareerd en branden, de mannen hebben de standaarden met lantaarn in de grond geplaatst, de glaasjes zijn gepoetst door een aantal dames. In de kerk brandt de kachel om de kou te verdrijven, grafkaarsjes worden verkocht in het kerkportaal, de misdienaars ontsteken de kaarsen, de Godslamp brandt en terwijl orgelmuziek ons toefluistert ‘wees welkom’, druppelen de mensen de kerk binnen en krijgen ze het boekje aangereikt.
In de sacristie bespreken pastoor Scheve met de misdienaars en koster de viering door. De muziek wordt met de pastoor doorgesproken en de lector neemt de lezingen door. En in een rustig moment kun je genieten van een prachtige gerangschikt boeket witte bloemen in zwarte vazen.
Voorganger pastoor H. Scheve
We noemen de namen
In de viering worden de namen genoemd en voor hen brandt een kaars evenals voor de ‘onbekende’. Aan het eind van de viering neemt de familie het gedachteniskruisje met kaars van de pastoor in ontvangst.
Candle light
In processie lopen we over het verlichte pad naar het kerkhof. Er wordt gebeden bij het Monument voor het Ongedoopte Kind, waar het vuur brandt. Terwijl de graven worden gezegend bidden we een Onze Vader en Wees gegroet en zingt het koor
‘Niemand leeft voor zichtzelf
niemand sterft voor zichzelf
We leven en sterven voor God onze Heer
aan hem behoren wij toe.’
De pastoor gaf aan dat vanwege zijn handicap het niet mogelijk was tussen de graven te bewegen maar hij kreeg ondersteuning van de misdienaars. Dat werd zeker gewaardeerd. Met grote dankbaarheid blikt pastoor Scheve en ook onze geloofsgemeenschap terug op zijn laatste Allerzielen-viering als pastoor. Per 8 december gaat Harrij met pensioen.
