Bertus Haarman is van jongs af aan actief voor onze geloofsgemeenschap. Zo was hij misdienaar en tegenwoordig is hij lid van de pastoraatsgroep. Hij is dienstbaar voor velen en helpt om de kerk mede vorm te geven. Daarbij treed hij niet op de voorgrond maar hij is er wel. Zo kent men hem.
Ik ben zelf bij de les gebleven en ging trouw naar de kerk op zondagmorgen en mede hierdoor is mijn geloof versterkt. Ik ben mijn gelovige ouders tot op de dag van vandaag dankbaar hoe zij hun geloof hebben weten door te geven aan hun kinderen.
Zo is Maria uitgegroeid tot zijn inspiratiebron. Een ontmoeting in Harfsen met een warme persoonlijkheid.
De ziel van onze kerk wordt gevormd door mooie en bijzondere mensen, die ieder op zich zo verweven zijn met onze kerk dat ze er om zo te zeggen de levende stenen er van zijn. In de rubriek Ontmoet maakt u kennis met een persoon uit onze geloofsgemeenschap Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming. Wat verbindt hen met Joppe en wat doet het geloof met hen. Vervolgens wordt hen gevraagd het stokje aan een ander door te geven en dat gebaar verbindt ons met elkaar.
Wie ben je?
In 1951 ben ik in Kring van Dorth geboren in een groot gezin. Ik ben tiende van de elf. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik uit een heel warm nest kom. Ik had zeer gelovige ouders en zij hebben alle moeite gedaan om het geloof door te geven aan hun kinderen. Ik ben ze daar heel dankbaar voor. We hebben een warme en hechte familieband en ons is geleerd elkaar te helpen als ’t nodig is. Het is een groot goed wat we hebben meegekregen. Je ziet het weer terug bij de kinderen, neven en nichten.
Ik houd van eenvoud en ik houd er niet van om op de voorgrond te treden. Ik wil wel graag dienstbaar zijn en voor een ander iets doen. Zo heb ik 18 jaar in de Oranjevereniging gezeten om iets voor het dorp Harfsen/Kring van Dorth te kunnen doen.
Kerk
Ik ben zelf altijd bij de les gebleven en ben trouw op zondagmorgen naar de kerk blijven gaan ondanks dat de verleiding groot was dat niet te doen. Nu kan ik ook zeggen dat het geloof is versterkt. Ik ben altijd parochiaan geweest en actief. Zo was ik van mijn 8e tot mijn 19e misdienaar. Dat was soms best pittig. Zeker in de winter van 1963 om met 20-25 graden vorst 3 keer in de week naar de kerk te gaan. Op de maandag, woensdag en vrijdag om de andere week was ik misdienaar. Met een paar pannenkoeken gebakken door mijn moeder is dat zeker goed gekomen. Iedere dinsdag was er katechismus les in de Wingerd. Het gebouw lag tegenover de pastorie en samen met mijn broers en zussen en de jongens van Hakvoort gingen we daar naar toe. Na de katechismus gingen we met de fiets naar school in Harfsen.
Mijn grote inspiratiebron was en is pastoor Sloot. Bij hem heb ik de Eerste Communie gedaan en ik heb door hem de Plechtige hernieuwing van de doopbeloften en natuurlijk het Heilig Vormsel gedaan. Ondanks zijn ziekte en door zijn ziekte was hij er op zijn indrukwekkende manier.
Zijn plaats vervanger was pater Teunissen. Deze man kon zo geweldig en op een speelse manier met kinderen omgaan. Ik was zo 12 jaar en in de Zessprong (nu Zevensprong) hebben we de voorbereiding gehad. De heer H. Groot Koerkamp kwam met de tractor het hulpaltaar brengen zodat we daar de Heilige mis konden vieren.
Tijdens de eerste grote restauratie van de kerk in 1961 werd de mis verplaatst naar de voormalige hotel De Eikenboom. Dat kon met en door pastoor Sloot. De pastoor was de tijd ver voor uit. Hij regelde ’t ook omgekeerde huisbezoek en nodigde telkens een tiental parochianen uit. Je mocht zeggen wat je dacht. Hij had een luisterend oor.
Pastoor Sloot heeft ons getrouwd en onze drie kinderen gedoopt. Echter vanwege zijn ernstige reuma mocht ik zelf de namen van de kinderen in het doopregister schrijven.
Gezin en bedrijf
In 1976 ben ik met Willemien getrouwd en hebben we een klein jaartje gewoond aan de Kletterstraat in Epse. In juli 1977 toen ik het aannemersbedrijf overnam van Bargeman aan de Lochemseweg zijn we naar Harfsen verhuisd. Dat was een hele grote stap in ons leven ook al was dat een droom van mij om eigen baas te zijn. In die tijd werkte ik bij Appie Enderink (Harfsen) en het was Appie die mij vertelde ‘Weet je dat Bargeman gaat stoppen?’. s ’Avonds heb ik met mijn vader hierover gepraat en hij was enthousiast. Uiteindelijk is de overname uitgegroeid tot een mooi bedrijf. Mijn oudste zoon Erwin heeft belangstelling om het bedrijf over te nemen en mijn jongste zoon Dennis, die ook in het bedrijf werkt, zet zijn kwaliteiten praktisch in tijdens de werkzaamheden op de bouw.
Ik had net mijn bedrijf gekocht en het was de pastoor zelf die mij benaderde of ik in staat was De Wingerd te verbouwen. Ik ontmoette de andere kant van onze gemoedelijke pastoor en zag dat hij heel zakelijk kon zijn. Later heb ik ook de verbouwing van de pastorie rond 1992 ten tijde van pastoor Grondhuis mogen doen.
We zijn verblijd met drie kinderen, één dochter Ingrid en twee zonen Erwin en Dennis en vijf kleinkinderen waarvan 1 kleinzoon. Dit jaar heeft hij zijn verjaardag bij ons thuis gevierd en heb ik met zijn vriendjes vogelnestkasjes gemaakt in de werkplaats. Daar hebben we allemaal erg van genoten.
Hobby’s
Bertus fokt al ruim 25 jaar mini-shetlanders. Dat is een kleine pony. Hij gaat dan ook graag naar paardenmarkten om op de hoogte te blijven van de fokprogramma’s. Hij kweekt ook dwergpagaaien.
Je hebt veel gebouwd als aannemer. Waar heb je de mooiste herinnering aan?
Samen met Willy Hafkamp uit Twello heb ik de urnenmuur mogen ontwerpen. Het heeft een mooie en zonnige plek op ons kerkhof gekregen. Een jaar later is die ook in Duistervoorde (Twello) gebouwd.
Wat vind je een mooi gebouw en waarom?
De Sint Pieter in Rome komt als eerste naar boven. De herinnering aan het beklimmen van de toren komt terug. Zo nauw en benauwd maar de moeite waard, want hij heeft genoten van het uitzicht. Rome, een stad om nog eens terug te keren.
Wat is je rol binnen de geloofsgemeenschap?
Ten tijde van de fusievoorbereidingen is Bertus gevraagd voor het kerkbestuur. Hij heeft veel geleerd van Piet-Hein Cremers, die destijds vice-voorzitter was. Hij heeft Bertus, die een gevoelsmens is, laten zien dat je het zakelijk moet bekijken en aanpakken. Bertus kijkt terug op de mooie dingen die zijn verricht, zoals de aanpak van ons kerkhof, het ruimen en heruitgeven van de gerestaureerde zerken. Bertus: “We hebben een prachtig kerkhof waar we trots op kunnen zijn.”
Na de fusie is Bertus vanuit het kerkbestuur doorgeschoven naar de pastoraatsgroep waar hij met veel plezier in zit. Samen met Magda van Ommen heeft hij de kostergroep opgericht. En hij is met Hein Klunder de drijvende kracht om samen op ons kerkhof Allerzielen te kunnen vieren. Samen zorgen zij voor de juiste sfeer. Het kerkhof ziet er dan ingetogen feestelijk uit met de vele kaarsen die dan branden.
Samen met Willem Achtereekte is de viering van Goede vrijdag om 15.00 uur in ere hersteld. Bertus vertelt dat zij vroeger in weer en wind op Goede Vrijdag s ‘middags fietsten naar de kerk. Moeder voorop en wij, de kinderen er achter aan!
Dan maakt Bertus al weer ruim 5 jaar ook de gedachteniskruisjes voor de nabestaanden van de overledenen. Jan van de Berg deed het eerst en Magda van Ommen heeft me hiervoor gevraagd. Het geeft voldoening als mensen die mee naar huis nemen.
Wat heeft het geloof voor een waarde in je leven?
Zoals ik al eerder zei, het geloof wordt steeds sterker. Maria is voor mij een grote inspiratiebron. Nadat ik de Communie heb ontvangen loop ik langs Maria en dan knik ik naar haar. Het gebeurt vanzelf.
Ik mag heel graag naar Kevelaer gaan. Dan valt alles weg en dan voel ik me op mijn plek. Ik wil rust en een moment voor mezelf.
Heb je een lievelingslied, psalm of gebed en zo ja, welke is dat? Waarom?
De Marialiederen vindt Bertus helemaal geweldig. Zijn mooiste lied is ‘Wij groeten U, o Koningin’.
Wat is jouw mooiste herinnering aan de kerk?
Bertus heeft meerdere mooie herinneringen. Een hoogte punt is dat hij bij de kerkwijding in 1991 door kardinaal Simonis, de relikwieën heeft mogen inmetselen in het altaar. Dat gebeurde met witte cement. Dat is blijvend en hij vindt het geweldig mooi dat hij het heeft mogen doen.
Ook het vieren van de 100ste verjaardag van zijn moeder was een waar feest waarbij alle broers en zussen met partners nog aanwezig waren. In het Dijkhuis waar zijn moeder verbleef, is Jaap van Kranenburg, pastoraal-medewerker voorgegaan in een Woord- en Communieviering. Zo dankbaar dat het allemaal zo is gegaan want twee weken later is ze overleden. ‘Mooier kon het niet zijn’, aldus Bertus.
Een gedroomde tafel van vier, je bent de gastheer. Wie nodig je uit?
Met Willemien zou Bertus graag aan tafel zitten met pastoor Sloot en pastoor Grondhuis omdat beide heren een belangrijke rol hebben gespeeld in het leven van Bertus. Pastoor Sloot omdat hij vanaf zijn jeugd tot de doop van zijn kinderen ondanks zijn fysieke beperkingen er altijd was. De wilskracht om er te zijn was zo groot. En daarbij sluit ook aan Marie Voskamp, waar Bertus ook grote bewondering voor heeft. Ze stond altijd voor pastoor Sloot klaar. Pastoor Grondhuis was een heel andere pastoor. Hij heeft zeker door zijn vasthoudendheid zijn bijdrage geleverd om de parochie bij elkaar te houden.
Welke levensles wil je met ons delen?
Jezelf niet op de voorgrond zetten maar wees dienstbaar. Dat wat je doet hoeft niet altijd met geld betaald te worden.
Hoe kijk jij tegen de dood aan?
Nee, ik ben niet bang voor de dood. Als je op een manier je geloof beleefd en geleefd hebt met de goede normen en waarden dan komt ’t goed, denk ik.
Wat ontroert je?
Dat de jonge moeders het voor elkaar hebben gekregen dat we weer een familieviering hebben. Ze weten er weer inspirerende vieringen neer te zetten. Nooit gedacht dat we dat nog weer zouden krijgen.
Waar erger je aan?
Bertus ergert zich aan de terugloop van het kerkbezoek en aan de harde mentaliteit in de maatschappij en in het zakelijk gebeuren. Dat je het onderspit moet delven, dat op voorhand al bekend is. Dat het je bijna niet wordt gegund er iets aan te verdienen (er zijn gelukkig uitzonderingen).
Ben je sportief?
Nee. Ik doe eigenlijk helemaal niet aan sport. Bertus lacht!
Waarvan lig je wakker?
Ik lig niet zoveel wakker. Gelukkig!
Heb je een vraag gemist of wil je nog iets meegeven?
Wat ik nog graag wil is het oprichten van een liturgiegroep. Ik hoop dat mensen opstaan en hun diensten aan bieden met hun kennis en kunde zodat we in lengte van dagen een mooie kerkgemeenschap mogen zijn.
Aan wie geef je het stokje door?
Aan Greet van Tongeren heb ik het stokje mogen overdragen. Ze staat niet graag in de schijnwerpers. Ik heb haar gevraagd omdat ze sinds lange tijd verschillende diensten voor onze geloofsgemeenschap heeft gedaan.