De bus werd bij elke kerk steeds voller en voller. Parochianen uit de verschillende geloofsgemeenschappen gingen samen op weg om Maria te ontmoeten. Over de grens, in Duitsland begeleidde ons gebed en zang in de rijdende bus. Het was zaterdag 3 september, bedevaart naar Kevelaer, de jaarlijkse pelgrimstocht naar Maria Troosteres der bedroefden. Het weer zat ons echt helemaal mee, de zon scheen de hele dag volop tot in de late avond toe aan een strak blauwe hemel. Alleen dat al was een groot geschenk. Het kon die dag alleen nog maar mooier worden. Wat is het bijzonder om samen rijdend de rozenkrans te bidden en ook te zingen: ”Wij groeten U, o Koningin, o Maria.” En zo op weg naar Maria te zijn, aankomen in Kevelaer en vanuit de drukte een lange processie formeren naar de Eucharistie, begin van de dag.
Zingend door de straten, kijkende mensen, wapperende vlaggen, ontmoetingen met mensen van vorige jaren, goedgemutste gelovigen, winkeliers die alles klaar zetten voor de nieuwe dag, devotie en aandacht in de eerste viering. En dan de gloedvolle preek van pastoor Hogenelst, die we onder de beierende klokken bij flarden konden verstaan, en toch lette iedereen op. Er werd nog beter geluisterd, want ook enkele woorden kunnen je raken. Je wilt toch niets missen! Zo eindigde zijn preek tegelijk met de wegdeinende geluiden van de klokken, en het werd stil, echt stil. Een zoveelste mooie moment van de dag.
Maar wat gaat de tijd snel, je wilt elkaar spreken bij de koffie; het samenzijn valt even uit elkaar. Mensen verspreiden zich naar de kaarsenkapel, de basiliek of gaan snel een kaarsje opsteken.
En zo zie je elkaar toch weer terug bij de Kruisweg in het park, in stilte biddend onder de hoge bomen, Jezus’ laatste weg meebelevend. Voor velen een indrukwekkende weg van herkenning van eigen leven, en nog belangrijker: de ander vertellen over de dieptepunten en hoogtepunten van je leven. Dat heet delen van verdriet en vreugde, verwerken van opgedane verwondingen in het leven. De Kruisweg gaan is niet enkel historie, maar ook herdenken, actueel beleven en vaak ook verwerken van eigen verdriet. De Kruisweg is hard werken en dat zag je letterlijk ook gebeuren.
Het einde van de dag vormt het hoogtepunt en is het groot feest: aanbidding van het Heilig Sacrament, plechtig Lof. Alle pelgrims komen samen in de Maria Basiliek. De kerk zit bomvol, de processie komt binnen met muziek, vlaggendragers, misdienaars, acolieten en pastores. Luid wordt er gezongen, zoals je dat elke zondag in eigen kerk zou wensen, vreugdevol en een besef van: “Ja, dat is mooi, dat kan dus ook nog.” Al die vreugde en zegeningen, ja vanzelfsprekend: Onze Lieve Heer komt dicht bij ons in het Sacrament op het altaar. Allen geknield, biddend en zingend, bewierokend. Dat is echt samenzijn in de naam van God. Dat mogen we even beleven in het plechtig Lof aan het einde van de dag, voordat we weer naar huis gaan. Afscheid nemen van elkaar, nog een praatje hier en daar, een geschenkje uitwisselen (dank voor de foto en de gesprekken!), moe en voldaan. In de bus danken wij Maria biddend voor deze mooie dag. De zon schijnt nog steeds aan een strak blauwe hemel, de bus wordt bij elke kerk steeds leger en leger. Iedereen gaat huiswaarts.
Uitnodiging:
Dit jaar vindt het afsluitend plechtig Lof plaats op
zondag 16 oktober 2011, 17.00 uur
in de H. Johannes de Doper,
Kerkstraat 9 te Keijenborg.
U bent allen, ook al heeft u niet mee kunnen gaan naar Kevelaer, van harte uitgenodigd voor deze viering in Keijenborg.
Komt allen.
DiakenTheo ten Bruin