De klaproos groeit uit kleine zaadjes, die vaak tientallen jaren, soms zelfs tachtig tot honderd jaar, in de bodem kunnen overleven. De zaadjes zitten relatief kort onder het maaiveld en hoeven maar een beetje licht en vocht te krijgen om te ontkiemen.
Wij mensen kunnen de grond voorbereiden en het zaad zaaien;
in woord en voorbeeld doorgeven wat mooi en goed is;
ofwel lijntjes leggen en de grote schat die het geloof voor ons leven is,
delen met kinderen en kleinkinderen.
Daarna moeten we het ook weer loslaten,
want het is de genade van God die in het hart van een mens zijn werk moet doen…
dan kan dat kleine zaadje dat we eens hebben uitgezaaid,
groeien tot een prachtige klaproos.
Voorjaarslicht, bleke zon tussen lege takken
— elk begin is aarzelend en ongewis —
leer ons geduldig te zijn
en te hopen op wat nog niet zichtbaar is.
Zomerlicht, dat als vuur is
— vuur, aan de liefde verwant —
wek in ons het verlangen
om ons te geven aan het leven,
en te branden, maar niet te verteren.
Leer ons de behoedzame liefde
die vriendschap heet.
Najaarslicht, dat de wereld kleurt
— in de boom wachten de vruchten —
zeg ons dat we, werkend en dienend,
rijpe vruchten zullen dragen.
Winterlicht, schaars, kortstondig en kil,
als de donkere dagen komen
en ons hart bang en eenzaam is,
maak ons sterk in de pijn
en bestand tegen mislukking en ontgoocheling
Frans Cromphout sj (1924-2003)
Het gebed is de ademhaling van het leven.
paus Franciscus, 9 juni 2021