door diaken Leon Everts
We hebben een winter achter de rug met sneeuw, ijs en sneeuwpret. Het was heerlijk schaatsen, maar wel wat kort. Nu zijn we al volop in de lente. Bomen en struiken botten uit en we zitten te wachten op krokussen en narcissen tot ze in bloei komen. Het geeft ook een heerlijk gevoel dat de donkere dagen van de winter achter ons liggen en dat we ons op kunnen gaan maken voor de zomer. Alles ziet er weer hoopvol en vreugdevol uit.
Zo is het eigenlijk ook gesteld met de kerkelijke jaar. Na een tijd van inkeer en overdenking van het lijden en de dood van Jezus, mogen we nu ook weer met blijdschap uitzien naar het Paasfeest, de verrijzenis van Jezus Christus. Jubelend zingen we in het paasgezang Victimae Paschali laudes een oude paashymne, de zin: Scimus Christum surrexisse a mortuis vere . Dat betekent ‘Wij weten dat Christus waarlijk uit de dood is opgestaan.’. Wat jammer dat we dit prachtige oude lied maar één keer per jaar zingen. Je voelt in dit lied de jarenlange en rijke traditie van de katholieke kerk. Dat geldt uiteraard voor heel de Goede Week met Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaszaterdag en het Hoogfeest van Pasen.
Samen met u ben ik mij er soms niet van bewust hoe groot de genade is die wij van God hebben gekregen. Zijn liefde voor ons is in Jezus volkomen geworden. Na Jezus is er geen verdere openbaring: Hij is de Alfa en de Omega. We zijn in Hem gedoopt. Hij die door zijn kruisdood ons opnieuw tot kinderen van God gemaakt heeft. Hij heeft de menselijke relatie tot God hersteld. Gerecapituleerd. Hij heeft ons gemaakt tot zonen en dochters van God. Dit mysterie is te groot om te bevatten, we kunnen het slechts begrijpen als een mysterie. Daarmee begint alle theologie en kerkelijk belijden. Vanuit de verwondering voor dit mysterie.
Naast liturgie, catechese en gemeenschapsopbouw is de diaconie, als dienst aan de ander, nu meer dan ooit nodig. Daar sta ik voor, samen met u en ons hele pastoraal team, maar ook met onze drie andere diakens en onze drie parochiemedewerksters.
Als we ergens als kerken samen kunnen optrekken, dan zeker in de zorg voor armen en eenzamen, voor de mensen die op welke manier dan ook de boot hebben gemist. Diaconie, als vindplaats van Gods onmetelijke liefde voor elke mens. We weten van grote heiligen, zoals Franciscus van Assisi, dat we Christus ontmoeten in de armen, de zieken, de stervenden, de eenzamen, de gevangen en de vluchtelingen.
Dit jaar zullen zonder meer in onze parochielocaties initiatieven ontplooit worden om uitgerekend voor deze mensen kerk te zijn, dit ligt helemaal in de lijn van de Vastenbrief van onze bisschoppen. Een kerk van Pasen is ook de kerk van de daden van barmhartigheid. Prachtig is de acclamatie na de consecratie in de Eucharistieviering: Redder van de wereld bevrijdt ons, Gij die ons hebt verlost door Uw kruis en verrijzenis.
Doe wat je belijdt: ik had honger, en jij hebt mij eten gegeven, ik was naakt en jij hebt mij gekleed, maar er zijn meer daden van barmhartigheid. We zijn blij dat elk van de twaalf parochielocaties een werkgroep Caritas heeft. Zij doen veel goed werk, maar kunnen meer doen als mensen met name in de kleinere parochielocaties de weg weten en durven te vinden naar deze werkgroepen. Maar er is ook ander leed, geestelijk wel te verstaan, je verliest je baan, je komt niet aan werk, eenzaamheid en de pijn van echtscheidingen en familieruzies die soms zeer pijnlijk kunnen zijn. Je verliest je partner of je bent zelf ongeneeslijk ziek.
De bezoekersgroepen in onze parochielocaties doen uitstekend werk. Elke parochielocatie heeft zo’n groep. Voor bezoeken aan zieken, eenzamen, bij verlies van een dierbare, maar ook als nieuwkomer in de parochie of na een blijde bevalling van een prachtige baby. Een bezoekersgroep beweegt zich dus op het ritme van het leven: leven en dood, verlies en winst, hoop en wanhoop, verdriet en vreugde.
Een kerk kan niet zonder diaconie, maar diaconie kan niet zonder innerlijke bezieling, gebed en Eucharistie. Door de sacramenten zijn wij herboren. Mogen we dan ons leven als christen voortzetten vol vuur en licht en met het geloof dat uiteindelijk, ondanks het tegendeel, de liefde overwint:
Omnia vincit amor.
Dat is het leven van Jezus.
Namens de pastores wens ik u allen een prachtig en Zalig Paasfeest.