Ontmoet Piet Klein Rouweler

De muziek zit Piet in het bloed. Het is de gewijde muziek waarmee Piet zijn geloof uit kan dragen, waarvan hij blij wordt en dat hem kracht geeft. Tegenslagen en pijn door ongevallen zijn Piet helaas niet bespaard gebleven maar het is zijn wilskracht en de liefde van zijn dierbaren die hem heeft doen vechten om te overleven en datgene te bereiken in ’t leven waarvoor hij dankbaar is. Piet zegt:

Het geloof en haar kerk is mijn leidraad in mijn leven geweest. Als ik het geloof niet had gehad, had ik hier niet gezeten en had ik de levenskunst niet gekend.

Door een zere duim en de vraag ‘Wil je niet zingen bij ’t koor in Rijssen..’ rolde Piet in de muziek en daarmee vult hij zijn kerk en het hart van velen, ook in ‘t Joppe. Dank je wel Piet!

De ziel van onze kerk wordt gevormd door mooie en bijzondere mensen, die ieder op zich zo verweven zijn met onze kerk dat ze er om zo te zeggen de levende stenen van zijn. In de rubriek Ontmoet maakt u kennis met een persoon uit onze geloofsgemeenschap Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming. Wat verbindt hen met Joppe en wat doet het geloof met hen. Vervolgens wordt hen gevraagd het stokje aan een ander door te geven en dat gebaar verbindt ons met elkaar.

Muziek

Het bekende spreekwoord is ‘waar het hart vol van is loopt de mond van over’. Zo liefdevol en met passie praten we al snel over de muziek dat een grote rol heeft in het leven van Piet.

Vanaf 1991 vindt er een verandering plaats bij Piet. Oorzaak is een onschuldige zere duim. Als recreant mocht Piet, net als zijn vrouw Maria overigens graag volleyballen met als doel lichamelijk lekker in beweging te blijven en te zijn. Echter een zere duim dwong hem een stapje terug te doen en en passant werd er weer eens aan Piet gevraagd: “Wil je niet zingen bij ’t koor in Rijssen”. Piet heeft die stap gezet en is ruim 15 jaar lid geweest van het koor van de H. Dionysiuskerk. Daar zong hij als bariton en tevens is Piet voorzitter geweest van ’t koor. Daarna legde Piet zich toe op het dirigeren. En zo kennen we Piet als dirigent van ’t Dames en Heren koor in Joppe.

Wat is de reden dat je bent gaan dirigeren?

We moesten in Rijssen een nieuwe dirigent gaan benoemen omdat de toenmalige dirigent er mee stopte. En het was een medekoorlid, die naast me zat en tegen mij zei, is dat niet wat voor jou? Ik keek enorm tegen de dirigent op vanwege zijn opleiding aan het conservatorium en dacht, dat kan ik niet. Maar ik lette onbewust altijd al wel heel erg op hem. Ik ben gestart met een dirigentencursus van 275 Euro. Ik dacht dat kan ik financieel aan en het waren 16 lessen in 1 jaar. Na 3 lessen was ik helemaal verkocht. Het was de stof, de muziek, hoe ze het brachten en het leren. Ik groeide er zelf in en het begeesterde me helemaal. Het tweede basisjaar vereiste, dat ik ging oefenen met het koor. Na het instuderen van een liedje mocht ik dan wel eens dirigeren voor ons koor maar dat was niet voldoende. De cursus vroeg meer van mij.

Hoe ging de overstap naar Joppe?

Ik zag in het NSGV-boekje dat het koor in Joppe op zoek was naar een dirigent. Ik ben toen gaan solliciteren en ben er op gesprek geweest. Het gesprek verliep heel fijn. Ben toen ook voor een 2de keer uitgenodigd. De eerste ontmoeting met het koor was echt hartverwarmend. Dat staat nu nog in mijn hart gegrift. Dat heeft mij zo’n plezier gedaan, dat ik niet meer bij ’t koor weg wil ondanks dat ik diverse aanboden heb gehad om ergens anders te dirigeren. De koorleden worden oud, net als ik, maar de mensen houden me vast.

Wat is de rol van de muziek in je leven?

Met gewijde muziek draag ik mijn geloof uit. Ik heb een klik én met het Gregoriaans én met de kerk. Een cursus Gregoriaans, dat o.a. in Rijssen werd gegeven heb ik hartstikke mooi gevonden. Daar had ik zo’n goed gevoel bij. Ik kende de muziek uit mijn kindertijd maar dat was bijna verdwenen.
Toen ik met de cursus dirigeren ook een cursus Geloven Nu volgde in Rijssen, was het pastoor Ogink die een rondleiding gaf in de kerk. Ik had de fotocamera en laptop bij me en heb toen foto’s gemaakt en tevens de rondleiding opgenomen. Dat alles heeft me verder geworteld in de muziek en de kerk.
En het was mijn lieve vrouw Maria die mij de gelegenheid heeft gegeven om dit alles op te pakken. Zonder haar zou ik het niet redden.

In 2016 heb ik de cursus dirigeren afgesloten. Ik hoop nu nog de cursus Gregoriaans II te volgen als het wordt aangeboden door NSVG.

Wat is het ankertje dat je dit allemaal doet?

Het in mijn wilskracht dat me vormt en heeft gevormd. Rond mijn 12de gingen we verhuizen naar Deventer. Van mijn leraar uit klas 8 kreeg ik te horen dat ik niet goed genoeg was voor de LTS. Mijn vader overlegde met mij en we lieten het er niet bij zitten. Ik moest een toelatingsexamen doen voor de ULO. Die heb ik gehaald. In dat jaar brak ik mijn rug en moest ik vechten voor herstel. En dat vechten heb ik mijn leven lang gedaan. Helaas ben ik dat jaar blijven zitten en het jaar daarop werd het MAVO.

In Deventer heb ik bij de Laboratoriumopleiding het voorbereidend jaar afgemaakt. In het 1ste jaar daarop volgend, op de zondag voor de laatste tentamen week, kreeg ik wederom een zwaar ongeluk en was ik drie maanden links verlamd. Ik moest vechten om er bovenop te komen. Uiteindelijk heb ik de Middelbare Laboratorium opleiding goed afgemaakt. Toen ben ik aan ’t werk gegaan.

Ja, het is de wilskracht die me de drive geeft om dingen op te pakken. Ik zie wel eens ergens tegenop omdat ik denk dat het niet iets voor mij is. Door het vervolgens goed uit te zoeken, geeft het nieuwe mogelijkheden en pak ik het wel op.

Wat heb je na je studie gedaan?

Ik heb na mijn studie een jaar bij Fenix, een zeepfabriek in Zwolle gewerkt. Daarna ben ik 1 ½ jaar aan de slag gegaan als onderwijs assistent aan de Laboratorium school in Amersfoort en in 1980 als onderwijs assistent gestart in Deventer. Na 26 jaar ben ik 1 dag in de week les gaan geven in Enschede en 4 dagen in Deventer. Na 1 jaar ben ik volledig gaan werken in Enschede bij Saxion Hogeschool bij het Forensische onderzoek. Na 5 jaar ben ik weer 1 dag in de week gaan werken in Deventer. Nu is het 1 dag in Deventer, 3 dagen in Enschede en ben ik 1 dag vrij. In Enschede ben ik voorzitter van de apparatuur commissie.

De ongevallen hebben mij op de plaats gezet en hebben me leren vechten zowel in mijn studie als in mijn werk om hogerop te komen. Ik heb veel cursussen gevolgd van docenten op school en ook buiten school. Door de vele kennis roepen ze in Enschede bij een vraag: ‘dat weet Piet wel’. Piet lacht er hartelijk om.

Wat is je lievelingslied?

Ik ga fluitend naar mijn werk en kerk. De hele dag gaan liederen door me heen. Maar het lied ‘O Bone Jesu’, van Marco Antonio Ingegneri, dat ik heb geleerd van de oude dirigent van het herenkoor in Rijssen, heeft me gepakt. Er zitten zo mooie akkoorden in!
Voor ons koor heeft Piet een meerstemmige versie gevonden en deze wordt op dit moment ingestudeerd.

Piet laat mij ook horen het prachtige ‘Miserere Mei Deus’ van Gregorio Allegri, dat hij graag wil delen.

“De inspiratie van muziek is verbonden met de bewogenheid van het hart en het zingen doet men vanuit het hart! Hierbij verklankt de muziek wat ten diepste in ons leeft en hieruit leent de muziek haar spirituele kracht wat gemeenschappelijkheid en saamhorigheid oproept en versterkt en om zo een brug te slaan tussen mensen onderling en God en de mensen. Het brengt ons diepste innerlijk in contact met een wereld die ons transcendeert, als men open staat voor wat er gebeurt, want wie in zichzelf keert kan God vinden.”

Piet

Piet is geboren in Rijssen op 25 februari 1954. Op 10 september 1982 is hij getrouwd met zijn geliefde Maria Dierkes. Het gezin is verblijd met een prachtige zoon Hans, en twee lieve dochters Mieke en Loes. Ze wonen allemaal in Rijssen. Zelf komt Piet uit een gezin van vier kinderen, twee jongens en twee meisjes. In 1967 is het gezin verhuisd naar Deventer en hebben zij gewoond aan de Rielerweg, omdat vader in Deventer werkte. Piet vond het leuk in Deventer en mocht graag naar de Go Ahead Eagles. Hij heeft er Johan Cruijff en Piet Keizer zien voetballen. In 1982 is Piet teruggegaan naar Rijssen en woont er met veel plezier.

Waar lig je wakker van?

’s Nacht kan ik goed slapen en zaken loslaten. Laat Gods water over Gods akker stromen.

Wat heeft het geloof voor een waarde in je leven?

Het geloof en haar kerk is mijn leidraad in mijn leven geweest. Als ik het geloof niet had gehad, had ik hier niet gezeten en had ik de levenskunst niet gekend. Het geloof maakt mij blij en met de muziek draag ik mijn geloof uit.
Hierin spelen vijf koren een rol.

1. Ik zing bij het Gemengde koor in Rijssen
2. Ik ben dirigent in Joppe
3. Ik heb een adviserende rol bij het Shanty koor in Rijssen
4. Bij de Tukkerladies kom ik eens in de 8 weken en geef ik zangles en trainen we de ademhaling
5. Bij het Oecumenisch koor in Rijssen verzorg ik de vijf Vespers in de vaste periode, waar een aantal repetities aan vooraf gaat.

Wat is bidden?

Er zit een engeltje op mijn schouder en daar praat ik de hele dag mee in mezelf. Het fluistert in mijn oor om door te gaan.

Wat is de mooiste herinnering aan de kerk?

Piet heeft vele uurtjes in de R.K. H. Dionysiuskerk doorgebracht om de schoonheid van de kerkgebouw in beeld te brengen. Enkele dia’s worden getoond, zoals het doopvond waar de kinderen zijn gedoopt. De transeptraam, waarbij de speling van het licht het glas-in-lood-raam doet spelen. De kleuren van de regenboog spreekt voor mij. Het zegt me: ‘ Ik mag er zijn, want na drie ongevallen had ik er allang niet meer kunnen zijn. Door Te vechten ben ik er nog steeds.’

Het was ook mijn vader Bernard die op zijn sterfbed zie: ‘ doorgaan jongen’. Hij heeft altijd gezegd: ‘Piet, pakt altijd wat nieuws op.’ Voor mijn moeder Betsie was ik Piepske, haar lievelingskind want ik had astmatische bronchitis.

Hoe kijk je tegen de dood aan?

Niet zo beangstigend. Als het komt, dan komt ’t zo. Maar ik zou het nu wel jammer vinden. Ik hoop net als vader toch 82 jaar te worden.

Wat is je wens voor de geloofsgemeenschap?

Voor het koor hoop ik dat ’t mag blijven bestaan en dat er enkele nieuwe leden bij alle partijen bij komen. Wenselijk is dat er een aantal heren bijkomen. Ze mogen me altijd aanspreken!

De hartelijkheid van ’t koor proef ik ook in de geloofsgemeenschap en wordt ook uitgedragen. Dat dit zo mag blijven.

Heb je nog iets gemist?

Ooit ging er iets mis tussen de toenmalige werkgroep Familieviering en het koor. Ik heb toen Pien Abeln een gedicht gestuurd en deze wil ik opdragen aan de vele vrijwilligers, die zo veel werk verzetten met elkaar.

Gedicht ter ondersteuning van vrijwilligerswerk

Hoe moeilijk dingen soms kunnen zijn, ze zijn er om overwonnen te worden.

Daarvoor zal met elkaar gecommuniceerd moeten worden.
Daarvoor is een groeiproces nodig voor iedereen die instapt.
Daarvoor is geduld nodig om anderen te laten groeien.
Daaruit komt weer wat moois terug, al kan het zijn dat sommige mensen dit niet (meer) ervaren.

Maar het gaat erom om dingen samen te doen.
Dan kunnen we dingen doen en ze verbeteren.
Wij zijn en blijven mensen die aanvulling nodig hebben.
Dat moeten we van elkaar accepteren.

Maar wat we meekrijgen moeten we aan elkaar geven. Onze talenten gebruiken.
Daarbij moeten we één ding voor ogen houden.
De Volmaakte wijst de weg.
Zien we Zijn Licht?

Aan wie zou je het stokje willen doorgeven?

Harry van Bruinessen is in mijn ogen een bijzonder man, zeevarend geweest, heeft veel van de wereld gezien maar een gewoon man gebleven. Lang lid van het koor geweest en hij schroomt bestuurlijke taken niet. Hij is een prachtig musicus en kan heel goed piano spelen. Het is mooi dat hij het stokje van me overneemt.